Το βράδυ των Ευροεκλογών της 9ης Ιουνίου 2024, μόλις μία ώρα μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, ο Πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε ότι θα κάνει χρήση του δικαιώματος που του δίνει το άρθρο 12 του Συντάγματος και θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας των 20-40 ημερών. Ο λόγος που τον οδήγησε σε αυτήν την βεβιασμένη και ασυνήθιστη απόφαση, σύμφωνα με την ανακοίνωση, ήταν η άνοδος της άκρας δεξιάς, η οποία απειλεί την ευρωπαϊκή πορεία της Γαλλίας, και έτσι οι γάλλοι πολίτες θα μπορέσουν να αποφασίσουν τι είδους κυβέρνηση θέλουν.
Αυτή η απόφαση ήταν πολλαπλά προβληματική. Πρώτον, γιατί οποιεσδήποτε πρόωρες εκλογές σε μια δημοκρατία φανερώνουν ένα βαθύτερο πρόβλημα, όχι αναγκαστικά αυτό που επικαλείται ο επισπεύδων. Δεύτερον, γιατί ο Πρόεδρος συγχέει και συνδέει εσκεμμένα τις Ευρωεκλογές με τις Εθνικές εκλογές, που είναι δύο πολύ διαφορετικά πράγματα. Τρίτον, γιατί έγινε με αχαρακτήριστη σπουδή, που κάνει τον Πρόεδρο να εμφανίζεται ότι σέρνεται πίσω από τις εξελίξεις (κι ας μας λέει το επιτελείο του ότι το σχεδίαζε από καιρό). Και τέλος γιατί οι γάλλοι πολίτες έχουν ήδη αποφασίσει τι σόι κυβέρνηση θέλουν, από τις Εθνικές εκλογές του Ιουνίου 2022 ― άσχετο αν το αποτέλεσμά τους δεν βολεύει τον Πρόεδρο γιατί ο συνασπισμός του έχασε την πλειοψηφία στη Βουλή. (Σημειώστε ότι ο Πρόεδρος διαμήνυσε ότι δεν πρόκειται να παραιτηθεί από την θέση του, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, αλλά θα παραμείνει ως εγγυητής της ενότητας και των θεσμών. Δεν ξέρω πώς λέγεται αυτό στα γαλλικά, στα ελληνικά νομίζω αποκαλείται «τζάμπα μάγκας».)
Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Μακρόν προειδοποίησε ότι ενδεχόμενη πλειοψηφία της ακροδεξιάς ή της ακροαριστεράς μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο (!), και οι αντίπαλοί του καταδίκασαν την κινδυνολογία. Θα εξαρτηθεί πλέον από τα πρόσωπα της ακροδεξιάς, την πολύπειρη Μαρίν Λεπέν με το βλέμμα της madame που τα έχει δει όλα στην καριέρα της, και τον νέο και άφθαρτο ευρωβουλευτή Ζορντάν Μπαρντελά, πώς θα κεφαλαιοποιήσουν την ευκαιρία που τους δόθηκε, αλλά η η κανονικοποίηση και η διαφαινόμενη επικράτηση της ακροδεξιάς είναι σαφώς έργο Μακρόν, γιατί ενώ είχε και το χρόνο και τα μέσα (είναι ΠτΔ από το Μάιο του 2017), δεν έκανε τα δέοντα για να την αναχαιτίσει.
Η ακροδεξιά στην εξουσία ήταν κάτι αδιανόητο για την πλειονότητα των πολιτών της γαλλικής δημοκρατίας ως σχετικά πρόσφατα. Θυμίζω ότι για πρώτη φορά πέρασε ακροδεξιός υποψήφιος στον δεύτερο γύρο των Προεδρικών εκλογών το 2002, όταν ο ακροδεξιός Ζαν-Μαρί Λεπέν (πατέρας της Μαρίν) βρέθηκε αντίπαλος του Ζακ Σιράκ, και οι δημοκρατικοί πολίτες κάθε ιδεολογίας συσπειρώθηκαν γύρω από τον δεξιό Σιράκ, δίνοντάς του το άνευ προηγουμένου ποσοστό 82,21%. Ο Εμμανουέλ Μακρόν επεκράτησε στις δύο τελευταίες Προεδρικές εκλογές απέναντι στη Μαρίν Λεπέν με ποσοστό 66,10% (2017) και 58,55% (2022). Αυτό μεταφράζεται σε 10.638.475 και 13.288.686 ψήφους, αντίστοιχα.
Οι επόμενες Προεδρικές εκλογές στη Γαλλία είναι προγραμματισμένες για τις 11 Απριλίου 2027, και ο Εμμανουέλ Μακρόν δεν μπορεί να είναι ξανά υποψήφιος μετά από δύο συνεχόμενες θητείες. Αν το κόμμα της Μαρίν Λεπέν κερδίσει τις Εθνικές εκλογές, η κ. Λεπέν έχει όλο το χρόνο να προετοιμάσει την εκλογή της στην Προεδρία από θέση εξουσίας. Αναλόγως του εκλογικού αποτελέσματος θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο κ. Μακρόν βρήκε τον δάσκαλό του ή (στην προκειμένη περίπτωση) τη δασκάλα του. Αλλά εδώ κινδυνεύουμε να ολισθήσουμε σε γυμνασιακού επιπέδου ευφυολογήματα, δεδομένου ότι τη δασκάλα του ο κ. Μακρόν την έχει βρει εδώ και χρόνια, και την έχει παντρευτεί από το 2007.