Την περασμένη Κυριακή η εφημερίδα Καθημερινή μοίρασε έναν τόμο με κείμενα του Χρήστου Γιανναρά, με τίτλο «Για την Πολιτική, την Κοινωνία, τον Ελληνισμό: Κείμενα στην "Καθημερινή"».

Ο εκλιπών είχε μακρά συνεργασία (31 έτη) με την Καθημερινή, και πάντως πέθανε ως συνεργάτης της ― αν και την τελευταία του συνέντευξη ο Γιανναράς την έδωσε στον Δημήτρη Δανίκα στο Πρώτο Θέμα, περίπου δυο μήνες πριν πεθάνει. 

Η εφημερίδα τίμησε τον συνεργάτη της με αυτή την ανθολογία κειμένων του. Αναρωτήθηκα γιατί δεν το έκανε όσο ζούσε ο συνεργάτης της, για να το χαρεί και ο ίδιος. Ίσως ο σκοπός του τόμου δεν ήταν η ανάδειξη των κειμένων του Γιανναρά, όσο της Καθημερινής ως φορέα πρώτης δημοσίευσης των κειμένων (οι επιφυλλίδες του είχαν δημοσιευτεί σε συγκεντρωτικούς τόμους από τις εκδόσεις Ακρίτας, Γρηγόρη, Δόμος, Εστία, Ianos, Ίκαρος, Κάκτος, Καστανιώτη, Λιβάνη, Πατάκη).

Αναρωτήθηκα επίσης γιατί, δεδομένης της σπουδαιότητας που προσδίδει η εφημερίδα στα κείμενα του Γιανναρά, ο τόμος δεν ήταν διαθέσιμος στην απλή έκδοση της εφημερίδας, αλλά μόνον στην ακριβότερη έκδοση με τις προσφορές, όπως το περιοδικό Κ ή το ένθετο με τις μικρές αγγελίες ακινήτων.