Παρακολουθώ τακτικά τα κείμενα που γράφονται για βιβλία για τα οποία έχω γράψει κι εγώ. Η ανάγνωση του Εξουθένωση του Μισέλ Φάις δεν μπορούσε να τύχει διαφορετικής μεταχείρισης και για έναν επιπλέον λόγο: της προνομιακής θέσης που κατέχει ο συγγραφέας ως επιμελητής ύλης των σελίδων για το βιβλίο «Ανοιχτό βιβλίο» στην Εφημερίδα των Συντακτών. Καλώ λοιπόν τον ανυποψίαστο και πολλές φορές καλόπιστο αναγνώστη να ρίξει μια ματιά στη σελίδα του βιβλίου στη βιβλιοnet. Εκεί, μπορεί να διακρίνει όλους τους συντάκτες που έχουν γράψει ουρανομήκεις διθυράμβους για τη συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων. Καλώ τώρα τον ίδιο αναγνώστη να μεταφερθεί διαδοχικά στη σελίδα του κάθε συντάκτη. Τι θα ανακαλύψει μέσα σε μερικά λεπτά μόλις σκρολάρει στο κάτω μέρος της σελίδας τους; Ότι όλοι οι συντάκτες και συντάκτριες, με την εξαίρεση της Ζωής Καραμήτρου από την Καθημερινή, που επίσης γράφει έναν βαρετό διθύραμβο, είναι τακτικοί συνεργάτες της Εφημερίδας των Συντακτών στην ενότητα βιβλίου που επιμελείται ο Μισέλ Φάις. Θα ήταν αυτοί οι άνθρωποι τακτικοί συντάκτες στην Εφημερίδα των Συντακτών αν έγραφαν έστω και λίγο επικριτικά για τον Μισέλ Φάις; Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Ειλικρινά απορώ όμως με τη φοβία του κ. Φάις και την εμμονή του να ελέγχει σε τέτοιο βαθμό την "κριτική" για το συγγραφικό του έργο. Και απορώ, γιατί μια τέτοια κίνηση μπορεί να φανερώνει γνώσεις μάρκετινγκ αλλά πολύ φοβάμαι ότι φανερώνει και ανασφάλεια, που μοιάζει αδικαιολόγητη. Γιατί άραγε κάποιος που χαίρει της αναγνώρισης που χαίρει ο συγκεκριμένος συγγραφέας να καταδικάζει τον εαυτό του σε ένα βαρετό περιβάλλον αυλοκολάκων; Γιατί κάποιος να στερεί τον εαυτό του, ειδικά όταν δεν βρίσκεται στα πρώτα βήματά του, από τις αρετές της αληθινής κριτικής; Και, μεταξύ μας, δεν υπάρχει περίπτωση ο ίδιος να μην εξυμνεί την κριτική, έστω και σιωπηρά, όταν την ασκεί στους μαθητές του στο πλαίσιο των μαθημάτων δημιουργικής γραφής. Γιατί κάποιος λοιπόν που δεν ρισκάρει και κάτι, αν λάβουμε υπόψη μας το μηδαμινό αποτύπωμα της κριτικής στο ευρύτερο κοινό, να μην επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών για το έργο του;