Το περασμένο Σάββατο, στην Εφημερίδα των Συντακτών δημοσιεύτηκαν δύο παρεμφερή σκίτσα από συνεργάτες της εφημερίδας, το ένα του Κώστα Γρηγοριάδη και το άλλο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου. Είναι τόσο παρεμφερή, που θα νόμιζε κανείς πως ήταν συνεννοημένοι, πως υπάρχει μια εκδοτική γραμμή. Η απλούστερη εκδοχή είναι ότι συνέπεσε να έχουν την ίδια έμπνευση, δεν υπάρχει καμία γραμμή, όπως και δεν υπάρχει κανένας συντάκτης ύλης για να συντονίζει τι δημοσιεύεται στην εφημερίδα, έστω σε επίπεδο σκίτσων.
Ο συντάκτης ύλης είναι βασικός συντελεστής μιας εφημερίδας: παραλαμβάνει τα κείμενα και τις εικόνες, τα σελιδοποιεί και τα "ντύνει" (όπως λένε οι Γάλλοι συνάδελφοι) με τιτλοφορία και λεζάντες, όπου χρειάζεται. Άχαρη δουλειά, δίχως αναγνώριση, αφού ο συντάκτης ύλης δεν υπογράφει, αλλά διαμορφώνει το ύφος του εντύπου στο πρώτο επίπεδο ανάγνωσης (τίτλοι-φωτογραφίες).
Στην Καθημερινή της Κυριακής διάβασα τη σκανδαλώδη (για εμένα) πρωτοσέλιδη δήλωση του υπουργού Κωστή Χατζηδάκη που στον τίτλο έλεγε «Δεν μπορώ να αδιαφορώ όταν δηλώνουν 268€ τον μήνα», κι αναρωτήθηκα τι θέλει να πει ο ποιητής. Στο δημοσίευμα της σελίδας 8, ο τίτλος του άρθρου ήταν διαφορετικός: «Δεν αδιαφορώ όταν δηλώνουν 268€ τον μήνα». Μπορεί ή δεν μπορεί να αδιαφορήσει λοιπόν; Αναρωτήθηκα ποια να ήταν η ακριβής δήλωση του ποιητή.
Διαβάζοντας τη συνέντευξή του στην Ειρήνη Χρυσολωρά, έφτασα στο επίμαχο χωρίον: «Προσωπικά, συνειδησιακά δεν μπορώ να δεχθώ ότι ως υπουργός οικονομικών θα στέκω αδιάφορος απέναντι σε δηλώσεις, με βάση τις οποίες ένας ελεύθερος επαγγελματίας ζει με 268 ευρώ τον μήνα. Μια τέτοια κυνική και πελατειακή αντίληψη δεν μου ταιριάζει και δεν ταιριάζει στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη». Εν ολίγοις, κανένας από τους δύο τίτλους δεν αποδίδει αυτό ακριβώς που είπε ο κ. Χατζηδάκης. Αναρωτήθηκα αν η Καθημερινή έχει δύο ή περισσότερους συντάκτες ύλης που τιτλοφορούν κατά το δοκούν, ή αν είναι ένας μοναχικός υλατζής που διασκεδάζει την αυγουστιάτικη ανία του επιμελούμενος συνεντεύξεις υπουργών, και αυτό βγαίνει στην παράσταση.
Από την άλλη, σκέφτηκα και την περίπτωση του υπουργού (και της δημοσιογράφου, που δεν έκανε διευκρινιστική ερώτηση) που ζει στον κόσμο του, και δεν γνωρίζει κανέναν εργαζόμενο που να κερδίζει 268 ευρώ το μήνα, και αφού δεν τους συναντά και δεν τους γνωρίζει, νομίζει ότι δεν υπάρχουν. Θυμίζω ότι τα 268 ευρώ αντιστοιχούν σε 91.321 δραχμές, που κάποτε ήταν ένας αξιοπρεπής μισθός, ανώτερος του βασικού. Τι μεσολάβησε και τα 268 ευρώ δεν φτάνουν για να καλύψουν βασικές ανάγκες, και ποιες είναι αυτές, και τι θα κάνει ο υπουργός και η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για να αυγατίσουν τα πραγματικά 268 των πολιτών (επιμένω ότι υπάρχουν) και να φτάσουν στο επίπεδο του τωρινού βασικού μισθού, είναι μια δύσκολη κουβέντα, και κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να την ανοίξει.
[ Η φωτογραφία εξωφύλλου είναι του Γιώργου Ζαχαρίου από εδώ. ]