Την περασμένη εβδομάδα η ηθοποιός Ελίνα Ρίζου κέρδισε το θεατρικό βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» που απονέμεται ετησίως από το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη (απαραίτητη διευκρίνηση, καθώς υπάρχει και το διεθνές βραβείο «Μελίνα Μερκούρη» που απονέμεται κάθε δύο χρόνια από την UNESCO). Κάποια μέσα ενημέρωσης (συμπεριλαμβανομένου του Ιστού) προτίμησαν, το καθένα με τον τρόπο του, να προβάλουν την άρνηση της ηθοποιού Νάνσυ Σιδέρη να είναι υποψήφια για τη διάκριση, αντί για την διάκριση καθεαυτή. Αυτό μπορεί να έχει να κάνει με προσωπικές ή πολιτικές συμπάθειες και αντιπάθειες (ενδεχομένως και με τα δύο).

Στο σάιτ The Press Project, όπου και δημοσιεύτηκε αρχικά η επιστολή άρνησης της κυρίας Σιδέρη προς το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη, παρατήρησα ορισμένα παράδοξα: η επιστολή εμφανίζεται ως άρθρο (και η κυρία Σιδέρη ως συνεργάτης του σάιτ), άνευ ημερομηνίας ή προσφωνήσεως (όπως συνηθίζεται στις επιστολές), ενώ στον πλάγιο τίτλο διαβάζουμε ότι την επιστολή δεν την δημοσιεύει το σάιτ, αλλά η κυρία Σιδέρη στο σάιτ. Τέλος, η ανάρτηση χαρακτηρίζεται ως «ανάλυση», αλλά δεν περιέχει την παραμικρή ανάλυση πλην του κειμένου που φέρει την υπογραφή της κυρίας Σιδέρη.

Μιλώντας για Ιδρύματα και μέσα ενημέρωσης, έμεινα κατάπληκτος την περασμένη εβδομάδα όταν διάβασα για το νεοσύστατο «Ίδρυμα Τσίπρα», που δεν είναι Ίδρυμα (το οποίο είναι συγκεκριμένο Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου) αλλά Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρία, με την επωνυμία «Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα για την Ειρήνη, τη Δικαιοσύνη, τη Βιώσιμη Ανάπτυξη ΑΜΚΕ» με έτος ίδρυσης το 2023. Δεν είναι διόλου το ίδιο πράγμα. Είναι λίγο σα να λες ότι καταθέτεις «Πόθεν Έσχες» ενώ απλώς δημοσιεύεις μια κατάσταση περιουσιακών στοιχείων. 

Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που οι λέξεις χάνουν την ακριβή σημασία τους στο δημόσιο διάλογο, όπου επικρατεί το «περίπου». Πάλι την περασμένη εβδομάδα, το Υπουργείο Παιδείας έθεσε ως θέμα στις εξετάσεις της τρίτης Λυκείου αν «Αμβλύνουν τους πνευματικούς ορίζοντες τα ταξίδια» αντί του ορθού διευρύνουν, αλλά ουδείς αναρωτήθηκε τι είναι αυτοί οι «πνευματικοί ορίζοντες» που αμβλύνονται ή όχι. Είμεθα ένα έθνος ποιητών (γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε) και τα πάντα είναι δυνάμει αποδεκτά. (Το δικό μου συμπέρασμα είναι ότι το έντεχνο τραγούδι έκανε, τελικά, μεγάλη ζημιά.)

(Μιλώντας για Υπουργείο Παιδείας, η αγαπημένη μου επίσημη ανακοίνωση του Υπουργείου ήταν όταν τον Οκτώβριο του 2017 χαρακτήρισε τα επεισόδια που προκάλεσε η Χρυσή Αυγή στη μαθητική παρέλαση στη Σαντορίνη ως «Θρασύβουλες πράξεις πατριδοκαπηλείας». Θρασύβουλες. Όχι θρασύδειλες. Το Υπουργείο Παιδείας. Συμπέρασμα: Όλα είναι ατμός.)

Μιλώντας για γλώσσα και ποίηση, διάβασα τη συνέντευξη ενός ακαδημαϊκού και ποιητή που μιλούσε για την ΑΙ (και δεν είναι ο Γιώργος Βέλτσος) κι ένιωσα πλήρως ανεπαρκής ως αναγνώστης. Ερωτά ο δημοσιογράφος, «Εσύ ως ποιητής και ως άνθρωπος που δίνει βάρος σε κάθε λέξη που διαλέγει, ακόμα κι αν χρειάζεται να την ορίσεις, όταν ακούς όρους να χρησιμοποιούνται λανθασμένα και να αναπαράγονται μαζικά, πώς νιώθεις;» Και απαντά ο ακαδημαϊκός και ποιητής και άνθρωπος: «Δύσκολα, γιατί καταλαβαίνω ότι αν χαθεί το παιχνίδι της γλώσσας, οι επιπτώσεις θα είναι καθοριστικές. Ήδη, οδεύουμε σε ένα μετα-προγλωσσικό στάδιο». Συγγνώμη που δεν ξέρω τι είναι το μετα-προγλωσσικό στάδιο και σε τι διαφέρει από το προ-μεταγλωσσικό στάδιο, ξέρω όμως ότι ο Άκης Τσοχατζόπουλος δύσκολα θα μπορούσε να το διατυπώσει καλύτερα.

Μιλώντας για ποίηση και διαδίκτυο, αισθάνομαι κυριολεκτικά απορία όταν βρίσκομαι μπροστά σε αναρτήσεις όπως η παρακάτω, από προβεβλημένο ποιητή της εποχής μας:

Μπορείτε να φανταστείτε μια εποχή που η Ακαδημία Αθηνών θα βγάλει νόμο κατά τον οποίο:
«apagoreyetai na grafoyn poiisi
osoi den exoyn oikogenia
kai mia statheri doyleia»;
Μια δυστοπική στροφή από την μακροσκελή ποιητική μου σύνθεση «Ελπήνορας Παπαδόπουλος», γραμμένη σε γλώσσα που παντρεύει βίαια τα greeklish με ομηρικές φράσεις, φτάνοντας την γλωσσική διχόνοια στα άκρα. Μπορεί να αναδυθεί ποιητική συγκίνηση μέσα από ένα εξάμβλωμα; Δεν δικαιούμαι να απαντήσω εγώ σε αυτό. Πάντως πρόκειται για ένα έργο που εκτιμώ, και βρίσκεται ανάμεσα στα 13 ανέκδοτα που ανακοίνωσα προς κυκλοφορία.

Ευτυχώς στο διαδίκτυο η απορία δεν διαρκεί πολύ: κλείνεις το ένα παράθυρο και ανοίγεις ένα άλλο. Κι αν στο άλλο παράθυρο σε περιμένει η καταξιωμένη δημοσιογράφος Σάσα Σταμάτη, a good time is guaranteed to be had by all. Η κυρία Σταμάτη συνάντησε την ινφλουένσερ Modern Cinderella (Mαρία, αγνώστων λοιπών στοιχείων) και έκανε τη συνέντευξη της χρονιάς, όπου μας λέει ό,τι θέλουμε να ξέρουμε για την πολιτική και τη νέα γενιά (αυτή, άλλωστε, είναι μία από τις αποστολές της δημοσιογραφίας) καλύτερα από οποιαδήποτε δημοσκόπηση. Παραθέτω αποσπάσματα:

Σε είδαµε σε φωτογραφία µε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Πες µας πώς έγινε.
Την είδα στο αεροδρόµιο της Θεσσαλονίκης. Δεν έχω ζητήσει ποτέ από κανέναν να βγάλουµε µαζί φωτογραφία. Έχω δει τραγουδιστές, άλλους πολιτικούς, αλλά δεν έχω ζητήσει ποτέ να φωτογραφηθώ µε κάποιον από αυτούς. Ήθελα µε τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Την πλησίασα και της ζήτησα να φωτογραφηθούµε.

Τι είναι αυτό που σε έκανε να θέλεις να φωτογραφηθείτε;
Μου αρέσει πολύ ο λόγος της. Μου αρέσει ο τρόπος µε τον οποίο τοποθετείται σε διάφορα θέµατα της πολιτικής επικαιρότητας. Έχει πάρει ισχυρή θέση για το δυστύχηµα στα Τέµπη. Ένα θέµα για το οποίο αρκετοί πολιτικοί αδιαφόρησαν. Την είχα απέναντί µου και δεν αντιστάθηκα στο να της µιλήσω και να της ζητήσω µια φωτογραφία.

Πώς σε αντιµετώπισε η Ζωή Κωνσταντοπούλου;
Ήταν πολύ θετική. Ενδιαφέρθηκε να µάθει το όνοµά µου και µε τι ασχολούµαι. Ανέβασα µαζί της τη φωτογραφία, µε έκανε και follow στο Ιnstagram.

Θα την ψηφίσεις;
Ναι, µάλλον θα την ψηφίσω.

Ποια είναι η άποψή σου για τον Στέφανο Κασσελάκη;
Δεν έχω παρακολουθήσει τις απόψεις του Στέφανου Κασσελάκη. Παρ’ όλα αυτά, είναι µια χαρά, έχει ενεργό ρόλο στην πολιτική ζωή. Ωστόσο, δεν έχω παρακολουθήσει τις οµιλίες του. Βλέπω µόνο ό,τι µου βγαίνει στο ΤikΤok. ∆εν βλέπω τηλεόραση και ειδήσεις. Η ενηµέρωσή µου είναι αποκλειστικά από το ΤikΤok.

Ο πρωθυπουργός έχει λογαριασµό στο ΤikΤok, που γίνεται viral. Τον παρακολουθείς;
Όχι, καθόλου.

Αν σου πρότεινε κάποιο κόµµα να πολιτευτείς, θα δεχόσουν;
Όχι, ο καθένας στον τοµέα του. Εγώ δεν γνωρίζω από πολιτική. Να πάω να µιλάω χωρίς να έχω γνώσεις για τα θέµατα; Βλέπω κάποιους, επειδή έχουν followers, να µπαίνουν στην πολιτική χωρίς να έχουν τις κατάλληλες γνώσεις καν. Το βρίσκω αχρείαστο.

Ο πατέρας του παιδιού σου είναι τράπερ, ο Ricta, που βρίσκεται στη φυλακή. Πώς είναι οι σχέσεις σας;
Τέλεια. Τον επισκέπτοµαι κάθε εβδοµάδα.