Πίσω απ’ άσπρα βουνά,
σκεπασμένα με χιόνι,
δύνει ο ήλιος ξανά
κι αρχινά και νυχτώνει.
 
Στην ζεστή τους φωλιά
ένα ένα κουρνιάζουν
και σιγούν τα πουλιά
γιατί, βλέπεις, νυστάζουν.
 
Το φεγγάρι χλωμό
προχωρεί στον αιθέρα.
– Καλή νύκτα, μαμά,
καλή νύκτα, πατέρα!
 
Kαι η πούλια κρυφή
προσπαθεί ν’ ανατείλει.
– Καλή νύχτα, αδελφοί,
αδελφές μου και φίλοι!
 
Καλή νύχτα και συ,
παραμάνα Ταρσίτσα,
και μουρμούρα Πισσή
και βουβή μου κουκλίτσα.