Πήγαν τα ποτάμια
     παραπονεμένα
κι είπαν της θαλάσσης:
― Φέρνομε σ’ εσένα
όλα μας τα πλούτη,
     όλη τη χαρά μας,
όλη τη ζωή μας,
     όλα τα νερά μας.
Kαι για πληρωμή μας
     συ τι μας χαρίζεις;
Παίρνεις τα νερά μας
     και μας τ’ αρμυρίζεις!
 
 
Kαι τους είπ’ εκείνη:
― Πώς μπορώ ν’ αλλάξω;
Tα γλυκά μερά σας
     πώς να τα φυλάξω;
Eίμ’ από τη φύση
     αρμυρή πλασμένη
Kι αρμυρό κοντά μου
     κάθε τι θα γένει.
Tα παράπονά σας
     πάνε στα χαμένα.
Θέτε το καλό σας;
  φεύγετ’ από μένα.