Ω τη νεραντζούλα μας
που ’ναι ολανθισμένη
κι είναι σα λευκότατη
νύφη στολισμένη,
 
με την ομορφάδα της,
με τα νυφικά της!
Ω, τη νεραντζούλα μας!
Πάνε στα κλαδιά της
 
κι αλαφροζυγίζονται
κελαδώντας σπίνοι.
Πίνει το βροχόνερο,
τη λιακάδα πίνει,
 
χαίρεται τ’ ανθάκια της,
χαίρεται το Μάη,
παίζει με τον άνεμο
και μοσκοβολάει.