Μια φορά στα χίλια χρόνια
  του πελάγου τα τελώνια
Μες στα σκοτεινά τα φύκια
  μες στα πράσινα χαλίκια
Το φυτεύουνε και βγαίνει
  πριν ο ήλιος ανατείλει
Το μαγεύουνε και βγαίνει
  το θαλασσινό τριφύλλι
 
Κι όποιος τό ’βρει δεν πεθαίνει
  κι όποιος τό ’βρει δεν πεθαίνει
 
Μια φορά στα χίλια χρόνια
  κελαηδούν αλλιώς τ’ αηδόνια
Δε γελάνε μήτε κλαίνε
  μόνο λένε μόνο λένε:
– Μια φορά στα χίλια χρόνια
  γίνεται η αγάπη αιώνια
Να ’χεις τύχη να ’χεις τύχη
  κι η χρονιά να σου πετύχει
 
Κι από τ’ ουρανού τα μέρη
  την αγάπη να σου φέρει
 
Το θαλασσινό τριφύλλι
  ποιος θα βρει να μου το στείλει
Ποιος θα βρει να μου το στείλει
  το θαλασσινό τριφύλλι.