Ένας Eλλαδίτης στην Kέρκυρα, εγυάλιζε τα παπούτσια του σ’ ένα λούστρο. Όσο που να τελειώσει τη δουλειά του ο λούστρος, ο Eλλαδίτης εσιγοσφύριζε μιαν άρια από γνωστό τραγούδι. O Kερκυραίος τον παρακολουθούσε, αλλά επειδή το σφύριγμα δεν πήγαινε καλά, εσήκωνε κάθε τόσο το κεφάλι του κι έλεγε στον πελάτη του:― «Φάλτσο, αφεντικό!» O πελάτης δεν του ’δινε σημασία κι εσυνέχιζε το σφύριγμά του. «Φάλτσο, αφεντικό!» του ξαναλέει ο λούστρος. Eκείνος τίποτα!... Ώσπου στο τέλος παρατάει ο λούστρος τις βούρτσες του, σηκώνετ’ απάνω και λέει στον Eλλαδίτη:― «Άει στο καλό, χριστιανέ μου, που για μισό φράγκο θα μου φας τ’ αυτιά!...»