Ένας πελαργός
είχε μείνει αργός,
 
και στο μπουχαρί*
βγήκε να χαρεί,
 
πάνω απ’ τη φωλιά,
τη χρυσή αντηλιά.
 
Σα μικρός θεός,
στο ’να πόδι ορθός,
 
ώρες θα σκεφτεί
ποιος το ξέρει τι!
 
 
* το μπουχαρί: η καπνοδόχος.