Η Παναγιά το πέλαγο
  κρατούσε στην ποδιά της
Τη Σίκινο την Αμοργό
  και τ’ άλλα τα παιδιά της
 
Από την άκρη του καιρού
  και πίσω απ’ τους χειμώνες
Άκουγα σφύριζε η μπουρού
  κι έβγαιναν οι Γοργόνες
 
Κι εγώ μέσα στους αχινούς
  στις γούβες στ’ αρμυρίκια
Σαν τους παλιούς θαλασσινούς
  ρωτούσα τα τζιτζίκια:
 
– Ε σεις τζιτζίκια μου άγγελοι
  γεια σας κι η ώρα η καλή
Ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει;
  κι όλ’ αποκρίνονται μαζί:
 
– Ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει ζει