Παναγιά μου, το μωρό σου
είν’ το πιο όμορφο του κόσμου.
Αγκαλίτσα να το πάρω
λίγο δώσ’ μου.
 
Δεν το ρίχνω, μη φοβάσαι,
σαν και τι θα σ’ το προσέξω.
Λίγο μόνο να το πιάσω,
να το παίξω.
 
Θα σ’ το πλύνω, θα σ’ το ντύσω,
στα χρυσά του τα μαλλιά
θα του δέσω μια κορδέλα
θαλασσιά.
 
Θα του κάνω μια βολτίτσα
στο περβόλι, στη λιακάδα.
Τέτοιο ολόφωτο παιδάκι
δεν ξανάδα.
 
Γι’ αυτό, δώσ’ μου το λιγάκι
το παιδί σου να το παίξω.
Μη φοβάσαι, Παναγιά μου,
θα προσέξω.