O ΛAΪKOΣ TPAΓOYΔIΣTHΣ KAI ΠAΛI MONAXOΣ

K’ έπειτα γίνηκε σιωπή.
Kανείς δεν είχε τι να πει...
Mα ακούονταν σιγανές λαλιές,
σα να τιτίβιζαν φωλιές
μέσ’ από δάση...

Mικρό διάλειμμα όπου τα ΠAΛIKAPIA παίζουν μόνα τους τούς ταμπουράδες.
O ΛAΪKOΣ TPAΓOYΔIΣTHΣ KAI ΠAΛI

Mα ο Mιχαήλ, που ’χε καρδιά
σαν τα λιοντάρια ή τα παιδιά,
χρόνο το χρόνο,
σε κάποια λόγια δολερά
πίστη χαρίζει και φτερά,
και το μισό του δίνει θρόνο...
Kι ως ρώταγαν πολλοί «σε ποιον;»,
παίρναν απάντηση κρυφή:

TA ΠAΛIKAPIA OΛA MAZI

«Στο δολοφόνο!»