Πολίτου εντίμου υιός — προ πάντων, ευειδής
έφηβος του θεάτρου, ποικίλως αρεστός,
ενίοτε συνθέτω εν γλώσση ελληνική
λίαν ευτόλμους στίχους, που τους κυκλοφορώ
πολύ κρυφά, εννοείται — θεοί! να μην τους δουν
οι τα φαιά φορούντες, περί ηθικής λαλούντες —
στίχους της ηδονής της εκλεκτής, που πηαίνει
προς άγονην αγάπη κι αποδοκιμασμένη.
Θέατρον της Σιδώνος (400 μ.X.)
(από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Αναγνώσεις:
διαβάζει: Σαββίδης Γ. Π.
K.Π. Kαβάφη, Ποιήματα, II, (1919-1933), Διόνυσος