Και άλλον πάντα δε σκοπούσιν,
μόνον να τες αγαπούσι
οι άνδρες, όταν τες θωρούσι
με τα ρούχα, τα φορούσι.
Και ανοίγουν τα τραχήλια
δείχνουσιν και τα βυζούλια,
και τα στήθη και πλατάρια
δείχνουν τα εις τα παζάρια.
[...]
Και όταν πάσιν εις το σπίτι
νύκτα μέραν έχουν κοίτην:
κάγκελλον και παραθύρι
όλην την ζωήν τους φθείρει.
[...]
Μόνον τούτο έχει χάριν:
να γυρεύει ποιον να πάρει,
και ας έν’ ράφτης ή τσαγκάρης
ή καμένος κατεργάρης·
και άλλου βήχει, χαχανίζει
και άλλου το κορμί δανείζει.