Περισσότερο από κάθε άλλη μελέτη πολιτική, οικονομική, μας βοηθά η μελέτη των λογοτεχνικών έργων να νιώσουμε αν ένας λαός πορεύεται το σωστό το δρόμο, αν ζητά και αν προσπαθεί να ζήσει στον κόσμο απάνω σύμφωνα με τον προορισμό του ανθρώπου, που όλοι μας το μισοκαταλαβαίνουμε πως είναι κάτι πιο ψηλότερο και σπουδαιότερο πράμα παρά να μακραίνουμε μονάχα όπως-όπως μιαν ανώφελη ύπαρξη.

Μόνο σε μια περίσταση κάνει μεγάλο και πραγματικό καλό η κριτική στον ποιητή, [...] όταν μπορέσει να παρουσιάσει τον ποιητικό κόσμο της εποχής, δημιούργημα των συγχρόνων και κληρονομιά περασμένων, να μην είναι τίποτε άλλο από αράχνες άνεργων κεφαλιών, πυκνοαπλωμένες έτσι, που να κρύβουν τον ήλιο· όταν αποδείχνει τ’ απαλά και ποικιλόχρωμα λουλούδια που γητεύουν και λιγώνουν τους αισθαντικούς της εποχής να μην είναι φυσικά, φυτρωμένα στην πραγματική γη, παρά φτιαγμένα από χαρτί, με λίγα λόγια: όταν η κριτική είναι αρνητική.

Ποίηση θα πει έκφραση πόθων ψυχής, κι όπου αυτοί φανερώνονται, λάμπει ολάκερος ο άνθρωπος από αλήθεια. Η ανάγκη, η τρομερή αυτή ρίζα της ζωής μας, αυτή τους γεννά και όχι διάθεση και στενοχώρια του ατόμου.