Τα ζώα ούτε ανακαλύπτουσι τους νόμους της φύσεως, ούτε δι’ αυτών κυριεύουσι και τροπολογούσιν, ούτε τελειοποιούνται προοδευτικώς, ως ο άνθρωπος. Άρα ούτος έχει το ίδιον εν εαυτώ, δι’ ου εξηγεί τον κόσμον, και επ’ αυτού ενεργεί, και επιπροσθέτει αυτώ τον κόσμον της επιστήμης, της τέχνης, της ηθικότητος, της πολιτείας, της ιστορίας, και ενώ κατά το σώμα ολίγον διαφέρει των άλλων ζώων, εγείρεται διά του πνεύματος κύριος αυτών και βασιλεύς της κτίσεως. Τι άλλο δε δύναται να είναι το αίτιον της μεγάλης ταύτης διαφοράς ή γνωστικόν τι στοιχείον έμφυτον εν τω ανθρώπω, εξ ου, συνδυαζομένου μετά των εκτός, προκύπτει η υπεροχή αυτού και το μεγαλείον;

Τα πλήθη διατηρούν, εν αγνοία αυτών, αγνόν και παρθενικόν το αίσθημα του αληθινού, του αγαθού, του καλού, τα σπέρματα πάσης επιστήμης και πάσης καλλιτεχνίας... Οι λόγιοι είναι απανταχού εν μειοψηφία. Τι ωφελούν όταν δεν γίνωνται διδάσκαλοι και οδηγοί του λαού;

Πράξις άνευ λόγου είναι ακατάληπτος· πράξις ελευθέρα, πράξις ανεξάρτητος παντός λόγου είναι αντιφατική και αδύνατος. Τι θα ήτο ελευθερία ενεργούσα αφ’ εαυτής και εξ εαυτής, αυτοκίνητος, αυθόρμητος, αυθαίρετος και αυτεξούσιος ελευθερία, μη έχουσα ούτε βάσιν, ούτε σκοπόν, ούτε κανόνα; Θα ήτο ελευθερία όλως άσχετος προς τον κόσμον, απόλυτος, άπειρος, ελευθερία, ην δύναται να έχη ον άπειρον, ανώτερον του κόσμου, εάν τοιούτον ον υπάρχη, αλλ’ ουχί ο κόσμος και ο εν αυτώ ζων και μετ’ αυτού αδιασπάστως και αναγκαίως συνδεόμενος άνθρωπος.