Το κακό ―ή το καλό― είναι που ο Γραικός δεν έχει μέσα του μεγάλη θέρμη για τα μυστήρια της θρησκείας και για την πίστη, δεν έχει φανατισμό. Είναι θεολόγος καλός, θρήσκος καθαυτό δεν είναι· έχει εβλάβεια, φωτιά τού λείπει. Η θρησκεία δεν του κόφτει την όρεξη, δεν του χαλνά τον ύπνο, δεν του ανάφτει τη φαντασία ή την καρδιά· κάθεται όλη μέσα στο νου του. Οι άγιες Τερέζες, οι Φραγκίσκοι της Ασίζας, σε μας δε γεννιούνται. Ο Γραικός δε φροντίζει να καταπείσει τους άλλους, να τους κάμει ορθόδοξους· θρησκεία, για το Γραικό, άλλο τίποτις δε θα πει παρά πατρίδα ―και την πατρίδα του δεν τη θέλει για τους άλλους· τη θέλει για λόγου του μόνο.