Κατ’ ουσίαν η συμπεριφορά της κοινωνίας προς την γυναίκα είναι ως προς υποδεεστέραν ημών. Ούτε ήτο δυνατόν να είναι άλλως, αφού αι δύο μεγάλαι πηγαί των νομικών και των κοινωνικών σχέσεων, το Ρωμαϊκόν Δίκαιον και ο Χριστιανισμός, παραδέχονται περίπου δούλην του ανδρός την γυναίκα. Διά να είμεθα λοιπόν εν τη αληθεία, οφείλομεν να σύρωμεν εκ των ανωτέρω το εξής πόρισμα: Ο ανήρ ειλικρινώς μεν θεωρεί την γυναίκα κατωτέραν του, υποκριτικώς δε μόνον και επιδεικτικώς ή εις εξαιρετικάς περιστάσεις, ως εις τον οργασμόν ή τον έρωτα, ως ανωτέραν του.