Δεν λυπούμαι ότι είμαι πτωχός· σπαράσσει μόνον την καρδίαν μου ο φόβος μήπως η πενία αρπάση την ανεξαρτησίαν μου.
Τούτο μόνον διαφέρουν οι σημερινοί καινοτόμοι από τους παλαιούς, ότι εκείνοι έφθειραν φιλοσοφίαν, φιλολογίαν, αυτήν την γλώσσαν και τα ήθη του έθνους, έως και να το δουλώσωσιν εις τυράννους απανθρώπους· οι δε σημερινοί πολεμούνται από ισχυρότερον πολλών [...] αντίπαλον, την τυπογραφίαν.
Των ανθρώπων αι πλειότεραι γνώσεις είναι με τοιούτους δεσμούς συγκολλημέναι, ώστε καμμία απ’ αυτάς δεν διαστρέφεται χωρίς να διαστρέψη εντάμα και άλλας αυτής γείτονας επιστήμας.
Ο πλούτος χωρίς παιδείαν και αρετήν τόσον είναι μακράν από το να στολίση τον έχοντα, ώστε και κάμνει φανερωτέραν αυτού την γυμνότητα.
Η φιλαρχία είναι το αληθινόν προπατορικόν αμάρτημα, φυτευμένον εις όλων τα ψυχάς· αυτή εκίνησε τους πρωτοπλάστους ν’ ακούσωσι την συμβουλήν του όφεως «Έσεσθε ως θεοί».
Ούτ’ η εμπειρία, ούτ’ η αγρυπνία των κυβερνητών της πόλεως αρκούν να σώσωσι το πλοίον της πατρίδος, αν δεν αγρυπνώσιν όλοι οι πολίται εντάμα και εις των κυβερνητών και εις την ιδίαν εις του άλλου διαγωγήν.
Τότε μάλιστα είναι επικίνδυνοι οι κόλακες, όταν επαινώσιν αληθινά προτερήματα.
Εις μόνον τον ελεύθερον πρέπει η τιμή.
Η ελευθερία λέγω του ανθρώπου, είναι να πράσση ανεμποδίστως, όχι ό,τι θέλει, αλλ’ ό,τι συγχωρούν οι νόμοι.
Χαρακτήρα λόγου Ρωμαντικόν (romantique) ονομάζουν σήμερον τον σπουδάζοντα να εικονίζη την φύσιν κακοζήλως, ώστε να εκφράζη και αυτά της τα ανάξια εκφράσεως, χαρακτήρα εναντίον του Κλασσικού λεγομένου χαρακτήρος.
Δράξασθε παιδείας.
Τας μεγάλας πλέον παρά τας μικράς δωρεάς ακολουθεί η αχαριστία.
Τότε μόνον δύναται να καυχηθή το έθνος ότι έχει φώτα, όταν τα φώτα είναι σκορπισμένα και διαμοιρισμένα εις όλους τους πολίτας κατ’ αναλογίαν του επαγγέλματος και της καταστάσεως εις την οποίαν ο καθείς ευρίσκεται.
Λατρεύω την ελευθερία, αλλά θα ήθελα να την βρίσκω πάντοτε θρονιασμένη ανάμεσα στην δικαιοσύνη και τον ανθρωπισμό.
Φρονιμωτέραν άλλην συμβουλήν εις το έθνος να δώση τις δεν έχει παρά την συμβουλήν του χυδαϊσμού, ήγουν «να γράφη καθώς μιλεί και να μη γυρεύη να σιάση την γλώσσαν οπού έλαβεν από τους γονιούς του».
Όταν τα φώτα λάμψωσιν, η δουλεία εξ ανάγκης πρέπει να παύση. Τούτο [...] είναι αξίωμα της Ηθικής και της Πολιτικής, τόσον βέβαιον όσον και τα μαθηματικά αξιώματα: «Επιστήμαι και τυραννία ποτέ δεν συγκατοίκησαν ομού· αν η τυραννία δεν προφθάση να τας διώξη, πρέπει εξάπαντως να διωχθή απ’ αυτάς».
Της ελευθερίας η απόκτησις είναι έργον ανδρείας και πολλάκις απελπισίας· αλλ’ η απόλαυσις και φυλακή της είναι έργον αρετής.
Και ότι ο Βολταίρος έγραψε κατά της θρησκείας, αυτό είναι αληθές· οι καλόγηροι όμως δεν εκινήθησαν εις αυτό από ζήλον της θρησκείας· αυτοί κατέφαγον πολλάκις τον οίκον του Θεού, αλλ’ ο ζήλος του οίκου του Θεού αυτούς ποτέ δεν τους κατέφαγεν.
Είμαι ερωτομανής της ελευθερίας, αλλ’ αγαπώ, φίλε μου, και την δικαιοσύνην. Ελευθερία χωρίς δικαιοσύνην είναι καθαρά ληστεία.
Η παιδεία και ανατροφή των ανθρώπων είναι διπλή, παιδεία της κεφαλής και παιδεία του στήθους, καλαί και αι δύο· αλλ’ η πρώτη χωρίς την δευτέραν δεν έφερε ποτέ εις κανέν έθνος την αληθινήν ευδαιμονίαν.
Η τυραννία των Τούρκων είναι το ουδέν παραβαλλομένη με την τυραννίαν των ιερωμένων και των Τσελεπίδων μας των ευγενών.
[Η θρησκεία πρέπει να στέκει] μακράν και από την Σκύλλαν της απιστίας και από την Χάρυβδιν της δεισιδαιμονίας.
Μόνη η δικαιοσύνη φέρει την ελευθερίαν, την δύναμιν και την ασφάλειαν· όπλα χωρίς δικαιοσύνην, γίνονται όπλα ληστών, ζώντων εις καθημερινόν κίνδυνον να στερηθώσι την δύναμιν από άλλους ληστάς, ή και να κολασθώσιν ως λησταί από νόμιμον εξουσίαν.
Να κρημνίση τις οικοδομήν μεγάλη σοφία δεν χρειάζεται, όταν μάλιστα η οικοδομή κλονήται προ πολλών χρόνων αφ’ εαυτής. Η μεγάλη και τρομερά δυσκολία είναι εις την ανοικοδομήν.
Μόνη αληθής κιβωτός και μόνον ασφαλές κλειδίον του πλούτου είναι η παιδεία.
Αλλά τα καλά διά να είναι όντως καλά, πρέπει να γίνονται καλώς.
Προδότης της πατρίδος λογίζεται, όχι μόνον όστις παραδίδει εις τας χείρας των τυράννων τους αδελφούς του [...] αλλά και όστις δεν φεύγει τας πλεονεξίας, εκ των οποίων γεννάται η τυραννία.
Δύναμις και πλούτος χωρίς ελευθερίαν είναι κατάρα πλέον παρά ευλογία του θεού.
Όταν ο λόγος είναι περί πατρίδος, ό,τι μου λείπει από την κεφαλήν, το αναπληρώνει η καρδία.
Τόσην πάσχουσι τυφλότητα πολλοί, ώστε δεν αισθάνονται μηδέ παρόντα τον κίνδυνον.
Άτεχνος και κακοήθης, ακαμάτης και φαγάς,
άλλο τι πλέον δεν έχει παρά να γενή παπάς!
Οι εχθροί της φιλοσοφίας (και την εχθρεύονται πολλοί), θέλοντες να την καταστήσωσι μισητήν, επενόησαν να την κάμωσι συνώνυμον με την ασέβειαν. Η συκοφαντία, αν και υπερβολή αναίσχυντος, δεν θέλει παύσειν, αν δεν φιλοσοφήση ο κοινός λαός. Ο κοινός λαός φιλόσοφοι! φωνάζουν οι Φαρισαίοι, σείοντες τα κράσπεδα των ιματίων. Ναι, αγιώτατοι Φαρισαίοι, ο κοινός λαός φιλόσοφοι, αν η φιλοσοφία ήναι όχι ό,τι σεις την εξηγείτε, αλλά γνώσις των αληθώς συμφερόντων εις την ευδαιμονίαν του λαού.
Αν αμφιβάλη τις, ότι έχει και η πενία την μεγαλοπρέπειάν της, ας ερωτήση το λογικόν του, τίνα κρίνει μεγαλοπρεπέστερον, τον μέγαν Αλέξανδρον, πέμποντα δωρεάν εις τον Φωκίωνα εκατόν τάλαντα, ή τον αποστρεφόμενον την δωρεάν ταύτην Φωκίωνα.
Περισσότερον ήθελ’ ωφελήσει το γένος σήμερον όστις καίει παρά όστις γράφει γραμματικάς.
Διόρθωσιν ονομάζω της γλώσσης, όχι μόνον τον μετασχηματισμόν διαφόρων βαρβαρομόρφων λέξεων και συντάξεων, αλλά και την φυλακήν πολλών άλλων, τας οποίας ως βαρβάρους σπουδάζουν να εξορίσωσιν από την γλώσσαν, όσοι μετά προσοχής δεν ερεύνησαν την φύσιν της γλώσσης.
Η γλώσσα είναι έν από τα πλέον αναπαλλοτρίωτα του έθνους κτήματα. Από το κτήμα τούτο μετέχουν όλα τα μέλη του έθνους με δημοκρατικήν, να είπω ούτως, ισότητα.
Οι αναίσχυντοι της φιλοσοφίας συκοφάνται ονομάζουσι τας τοιαύτας διδασκαλίας δημεγερσίας· αλλ’ από τοιαύτας δημεγερσίας, εάν αληθώς ήναι τοιαύται, γέμει το Ευαγγέλιον.
Των τυράννων οι υπηρέται γίνονται τυραννικώτεροι παρά τους δεσπότας.
Δεν εσφάγη ποτέ τυραννία με σφαγήν τυράννων.
Συμφερόντως και επωφελώς εξετάζομεν έθνους τινός την κατάστασιν πρώτιστα μεν και μάλιστα όταν τούτο, εξιστάμενον των πατρώων αρετών, μεταπίπτη επί το χείρον, είτα δε όταν αναγεννάται και αναβιώσκηται.
Η αμαθία, θυγάτηρ της τυραννίδος, ουδέποτε βαδίζει άνευ της δεισιδαιμονίας· η δε δεισιδαιμονία άγει λεληθότως εις την διαφθοράν των ηθών. Εν κοινωνία μη κυβερνωμένη υπό νόμων σοφών και δικαίων μάτην περιζητείται η αρετή· εάν δέ που γεννηθή τις ενάρετος, νομιστέος, κατά Σωκράτην, δώρον θεού μάλλον ή κατόρθωμα της παιδείας και της αγωγής.
Οι Έλληνες, σεμνυνόμενοι επί τη καταγωγή του γένους, ου μόνον δεν έμυσαν τα όμματα προς τα φώτα της Ευρώπης, αλλ’ υπέλαβον τους Ευρωπαίους απλούς οφειλέτας, αποτίνοντας μετά τόκων αδρών κεφάλαιον, όπερ είχον λάβει παρά των εαυτών προγόνων.
Καλόν μεν νομίζεται το μηδέποτε πεσείν, πρεπωδεστέρα δε τη ανθρωπίνη φύσει αρετή νομίζεται το αναστήναι εκ της πτώσεως.