Κοίμου, κι ας μένουν άγρυπνα τα μάτια τα δικά μου,
μ’ αποκοιμήσου μια στιγμή και μέσα στην καρδιά μου.

Γλυκό του κόσμου στήριγμα,
αθάνατη Μαρία,
εσύ π’ ακούς τη δέηση
που υψώνουν τα παιδία,
άκου κι εμάς που υψώνουμε
σ’ εσέ την προσευχή μας
που μέσ’ αφ’ την ψυχή μας
βγαίνει για σε θερμά.
 
Έχε, Κυρά, στη σκέπη σου
την πικραμένη χήρα
στον πεινασμένον άνοιγε
ευσπλαχνικά τη θύρα,
δόσε του σκλάβου, Δέσποινα,
ελεύθερη Πατρίδα,
του ναύτη την ελπίδα,
που πλέει στην ξενιτειά.

Γλυκό είναι το τριαντάφυλλο,
το γιούλι χαϊδεμένο,
το γιασεμί τ’ ολόλευκο
απ’ όλους ζηλεμένο·
αλλά στα τόσα ανάμεσα,
που τρέφ’ η γης φυτά,
εσέ μόνον αγάπησα,
φτωχό μου ρεζεντά.