Ανίσως λοιπόν ούτος ο κόσμος δεν είναι άλλο παρά μία μεγάλη πόλις του ανθρώπου, τι άλλο αχρειωδέστερον και ουτιδανότερον είθεν είστε εις τον πολίτην ταύτης τον άνθρωπον, από του να μην ηξεύρη μήτε τινά είδησιν να έχη περί αυτής, και να μη γιγνώσκει μήτε τας πύλας της πόλεως μήτε τας οδούς μήτε τας πλατείας μήτε τους στενωπούς αλλά μήτε τα περίφημα και διάσημα παλάτια ταύτης και τα παραπλήσια;

Επειδή ω χαριέστατοι φιλοθεάμονες τούδε του παντός ποίον άλλο ευφραίνει τον κοσμοπολίτην άνθρωπον, όσον η Γεωγραφία; Δι’ αυτής άνευ κινδύνων και εξόδων εν τε γη και θαλάσση ο φιλόλογος περιέρχεται άπασαν την επιφάνειαν της γης. Θεωρεί την έκτασιν διακρίνοντας ότι εκείνος μεν είναι ατλαντικός, ούτος δε υπερβόρειος και περί των άλλων αυτού μερών άλλως: διαβαίνει τας επαρχίας των αυτοκρατοριών· στοχάζεται τα πέρατα και τους όρους αυτών· γιγνώσκει τα ακρωτήρια και τους αιγιαλούς της θαλάσσης· διακρίνει τας πηγάς και τας εκβολάς των ποταμών· περιπολεύει τας πόλεις τας αρχαίας τε και τας μεταγενεστέρας· βλέπει τας κωμοπόλεις, τα πολίχνια, τα κάστρα και ό,τι άλλο είναι και ακούεται· εκτίθεσι τους λιμένας και πορθμούς, τους κόλπους και πάντα τα περί την θάλατταν έκαστος εις τον οικείον τόπον. Ανέρχεται εις τα όρη και κατοπτεύει τας κοιλάδας, τους δρυμούς, τας υπωρείας και τα παραπλήσια, εις τα οποία εντυγχάνων ταις Μούσαις συγχορεύει αυταίς και συνανυμνεί τον εαυτών Πατέρα.