Αλλ’ η ηρωική ποίησις, όσον εγγυτέρα είναι προς τα ιστορικά γεγονότα, τόσον πιστοτέραν και μάλλον αδιάφθορον διατηρεί την ιστορικήν αλήθειαν· αν δ’ επί μακρόν χρόνον η ιστορική παράδοσις παραμένη ζώσα παρά τω λαώ, η δημώδης ποίησις, καθ’ όσον απομακρύνεται των γεγονότων, μεταβάλλει και ποκίλλει ταύτα διά της φαντασίας προσδίδουσα εις αυτά την γοητείαν των θαυμασίων ακουσμάτων, μέχρις ού ο ιστορικός πυρήν καταστή δυσδιάκριτος εκ των περιβαλλόντων αυτόν μυθικών στοιχείων. Αμυδραί απηχήσεις γεγονότων συμφύρονται προς τους αρχαίους μύθους, ους διεφύλαττεν η εθνική συνείδησις, αναζωπυρουμένους διά της συναφείας προς νεωτέρους ήρωας, παλαιαί παραστάσεις ανανεούνται και αποτελούνται ούτω ποιητικά δημιουργήματα θαλερά και ακμαία.

Η λαογραφία εξετάζει τας κατά παράδοσιν διά λόγων, πράξεων ή ενεργειών εκδηλώσεις του ψυχικού και κοινωνικού βίου του λαού· τας εκδηλώσεις δηλαδή εκείνας, ων η πρώτη αρχή είναι άγνωστος, μη προελθούσα εκ της επιδράσεως υπερόχου τινός ανδρός, αίτινες κατ’ ακολουθίαν δεν οφείλονται εις την ανατροφήν και την μόρφωσιν, και εκείνας, αίτινες είναι συνέχεια ή διαδοχή προηγηθείσης κοινωνικής καταστάσεως ή είναι μεταβολή ή παραφθορά άλογος ελλόγων εκδηλώσεων του βίου, αλλ’ αφομοιουμένας ή συναπτομένας στενώς προς τας κατά παράδοσιν.