Είναι η σοφία σαν πλούτος και όποιος τον φυλάει τον πλούτον τον έχει· όποιος δεν τον ψηφά και τον σκορπά τον υστερείται. Είναι σαν το νερό η σοφία και τρέχει, και όπου εύρει λάκκο στέκει. Και η σοφία όπου εύρει αγαπητοί, σε αυτά, εκεί κατοικεί και μονήν ποιεί.

Θνητοί όντες, ως αθάνατοι μεριμνούσι· τα πολλά έχοντες ουκ αρκούσι· στα λίγα όντες πρότερον, δεν ενθυμούνται. Καλά λέγει ο λόγος: Να αρχοντήνω και να μην σε ενθυμηθώ πτωχεία. Μάτια (=μάταια) θεοποιούσι το αργύριον. Θάνατος μας παντιχαίνει. Τι πολεμείτε την ειρήνη; Πολέμοι ή αισχροκέρδεια, αυτά πολεμείτε. Άλλα μεγαλώνουν σήμερα και αύριο μικραίνουν, άλλα αυξάνουν και άλλα λιγαίνουν· άλλα γίνονται και άλλα φθείρονται. Έτζι είναι όλα τα πρόσχαιρα και μάτια μοχθεί ο κόσμος, ότι γυμνόν το τέλος. [...] Αλλά οι κακοί δεν αφήνουν ήσυχην την ειρήνην έχοντες την τυραννίαν συνφέρον και του κάκου παίρνουν, ότι άλλοι πάλι θα τους τα πάρουν. Ως τόσον το κακό γίνεται.