Και, μη βαρυγομήσει τινά, αν εκείνα, που εις πολλούς χρόνους και καιρούς με πολύν κόπον και καλούς διδασκάλους μετά βίας μαθαίνονται, τώρη να τα βλέπουν εις τέτοιαν γλώσσαν κοινή, όπου και οι γυναίκες σχεδόν να την γροικούν.

Επειδή εις τέτοιαν κακήν τύχην κατήντησε το πάλαι ποτέ μακαριστόν γένος ημών των Γραικών, ότι μόλις ευρίσκεται τώρη διδάσκαλος οπού να ’ναι ικανός να διδάσκει τους νέους καν την γραμματικήν τέχνην, πόσω μάλλον ρητορικήν και λογικήν, γεωμετρίαν και αστρονομίαν και τ’ άλλα της φιλοσοφίας τα μέρη.

Διότι οι επιστήμες μαθαίνονται όχι μόνον με την ελληνικήν γλώσσαν, αμή και με πάσαν άλλην γλώσσαν όπου να ’ν’ ανάμεσα στους ανθρώπους, καλά και αν ήτον η βαρβαρώτερη του κόσμου, πόσω μάλλον η εδική μας ομιλία, η κοινή λέγω, οπόχει τέτοιαν ευταξίαν και αρμονίαν και καλλωπισμόν, όπου, ως εγώ νομίζω, άλλη να μηδέν έναι όπου καν να της σιμώνει.