Τα γράμματά σου τα λαβαίνω τακτικά,
αλλά το βρίσκω περιττό να μου τα στέρνεις·
δε βγάζω λέξη! Ώστε μπορείς σημαντικά
να τα κρατείς όσα μου γράφεις, και τα φέρνεις
στο γυρισμό σου, τι καλύτερο κι αντάμα
καθόμαστε και μου διαβάζεις κάθε γράμμα.

Αφού, θες δε θες, θα πάει στα χαμένα η ζωή σου·
τι τον θες τον ίσιο δρόμο; τι φελά η φρόνησή σου;

Ελέαμε με την Ένωση πως θα μας Ελληνίστε,
μα εσείς μας ξελληνέψατε, μας απαξαθρωπίστε.

Κι εμπρός στους Κήπους, στις Βαρές, στ’ Αργάσι, στο Κρυονέρι,
φασούλια Λόντρες, Νάπολες, Παρίσια κι άλλα μέρη.

Σταυρώσατέ τηνε!... Τέτοια είν’ η γη μας·
σήμερα ας παίξουμε όλοι μ’ αυτή·
αύριο ίσως παίζουνε άλλοι μαζί μας!
ποιος ξεύρ’ η μοίρα του τι του κρατεί;