Ο αεριτζής, δεν κάνει ποτέ το κακό. Απλώς αδιαφορεί για όλα εκείνα που δεν πρόκειται να του φέρουν κέρδος. Σιχαίνεται τον μικρό κόσμο, που παλεύει να βγάλει το μεροκάματο «ιδρώτι του προσώπου του», αλλά δεν είναι απατεών. Ο απατεών, είναι άλλο κεφάλαιο. Ο αεριτζής είναι Ταλλεϋράνδος, πάντα ισχυρός, πάντα παρασκηνιακός και πάντα επωφελούμενος. Είναι μέλος του «καλού κόσμου», ψάχνει να βρει ακόμη και οικογενειακούς τίτλους για να στολίσει το όνομά του. Είναι το κλειδί που ανοίγει όλες τις κλειδαριές, η προσωποποίησις της ανωτερότητος, ο «ευπατρίδης», που έμεινε και θα μείνει ευπατρίδης, με λευκά χέρια και γκρίζα, ελαφρώς γκρίζα, συνείδηση.