Πρέπει να εξέλθη τις της Ελλάδος και να ζήση μικρόν εν Ευρώπη όπου η αληθής ιδέα της τιμής υπάρχει, διά να εννοήση οποία φρικτήν εντύπωσιν αι λέξεις πλαστογραφία, κιβδηλεία, κλοπή και δολοφονία ποιούν εν τω νω των ανθρώπων.

Κραυγάζετε και κομπάζετε διά τους εν τη αλλοδαπή πλουσίους ομογενείς σας, διά την εν αλλοδαπή μεγάλην Ελλάδα· επικαλείσθε της συνδρομής των, και άν τις τούτων έλθη ίνα ζήση μεταξύ υμών, τον αποκαλείτε ετερόχθονα και τον δολοφονείτε. Στρέφετε τον νόμον ως σφύραν κατά της κεφαλής του αθώου. Έχετε φυλακάς εν αις νυμφεύεται το έγκλημα μετά της αρετής.

Η διαφθορά μιάς Κυβερνήσεως, Κύριοι, δεν είναι η διαφορά ενός έθνους, ώς τινες ιστορικοί ηθέλησαν. Μία κυβέρνησις και είς λαός είναι ως ο ουρανός με τα νέφη του· επί του λαμπροτέρου τού στερεώματος ουρανού δυνατόν εστι να συσσωρευθώσι προς καιρόν μέλανα και σκοτεινά νέφη, τα οποία να καταστήσουν τούτον μελαγχολικόν και απαίσιον· και τα νέφη ταύτα αύριον διαλυόμενα, θέλουν αφίσει πάλιν προ των οφθαλμών μας τον τερπνόν και σαπφειρωμένον θόλον, τον οποίον τοσούτον εσκότισαν. Η κυβέρνησις του Ποτλή, εκείνη του Βούλγαρη, και η άλλη του Μεταξά, και η τετάρτη του Κώστα ή Παύλου δεν είναι ούτε η μεγάλη ούτε η μικρά Ελλάς.

Της Εύας πάντες ανυμνείτε
τον πρώτον διακορευτήν!
Αγνήν ο Πλάστης και αθώαν,
ολβίαν έπλασεν αυτήν,
 
μ’ αθάνατον το μάγον κάλλος,
του Παραδείσου στολισμόν,
χωρίς ερώτων συγκινήσεις,
χωρίς σαρκίου πειρασμόν...
 
Αλλ’ ο παρθενοπίπης Όφις,
αντίθεον τελών σκοπόν,
τον απηγορευμένον αίφνης
την γλυκοτάισε καρπόν!
 
Εύα και Αδάμ αμάν
Ζήτ’ ο όφις Αχριμάν!