Ο κόσμος όλος συζητεί τα νέα της Ρωσίας και της Μεσογείου. Από τη μέρα που ο Στάλιν εξεφώνησε το λόγο του, ένας αέρας αισιοδοξίας μας έκαμε να ξεχάσουμε την πείνα μας. Οι πολύ αισιόδοξοι νομίζουν ότι ως τις γιορτές των Χριστουγέννων θα έχει καθαρίσει η κατάσταση. Για μας τους μεσημβρινούς τα είκοσι και τα τριάντα υπό το μηδέν είναι πράγματα απολύτως ακατανόητα για το στρατιώτη, και αφού μέχρι της ώρας δε βλέπαμε το τέλος από τον φιλικό Στρατό, συμμαχήσαμε με τους πάγους και τα χιόνια.
    Όλος ο κόσμος έχει αποστηθίσει την υποχώρηση του Μεγάλου Ναπολέοντα και πιστεύει ακραδάντως ότι η ίδια τύχη περιμένει τους Γερμανούς.
    Από προχτές οι Άγγλοι (και το ομολόγησαν και οι Ιταλοί) βυθίζουν αδιάκοπα ιταλικά πλοία στη Μεσόγειο· από την άλλη μεριά, αυτές οι καταβυθίσεις συντελούν ακόμη περισσότερο στη στέρηση των τροφίμων.
    Από τα φορτία τροφίμων που ήρθαν από την Τουρκία (ήρθαν δύο ως τώρα) ο πληθυσμός των Αθηνών έλαβε, εκτός από ορισμένα τμήματα που δεν έλαβαν ακόμη, μόνον εκατό δράμια φασόλια, δηλαδή μιας μέρας φαγητό. Πώς ζούμε έως σήμερα, είναι απορίας άξιον.
    Παραθέτω δύο λίστες ξενοδοχείων φαγητού, στον καιρό του πολέμου και σήμερα.
 

 
    Ας προσθέσουμε ότι καμιά σχέση δεν έχουν ως μέγεθος οι μερίδες. Έλαβα υπόψη μου τις μερίδες των μεγάλων ρεστοράν, όπως του «Αβέρωφ».
    Σήμερα ήμουνα στου «Γιαννάκη» το ζαχαροπλαστείο, και ενώ αισθανόμουνα μια κούραση φοβερή, πήγα μια βόλτα ως τα Παλαιά Ανάκτορα, να δω την ελληνική σημαία. Είναι το μόνο μέρος όπου επιτρέπεται η έπαρσή της.