Το πρωί ξημερώνει η 15.6.48 Τρίτη. Ησυχία σημειώνεται απ’ όλα τα σημεία που ελέγχομεν. Το μεσημέρι βλέπω τον Αργύρη να έρχεται στη λάκκα1 βιαστικός. –Κάτι συμβαίνει, είπα. Να μάσετε τα ρούχα, έτοιμοι, να έχετε όλα τα πράγματα. Οι γυναίκες τα ετοίμασαν αμέσως. Ήρθεν και ο Αργύρης καταϊδρωμένος. –Τι τρέχει, Αργύρη; Στρατός έρχεται απάνω, προς τους Ζαμπειούς. Είναι πολλοί; Είναι καμιά σαρανταριά και έχουν και πέντε μεταγωγικά. Τότε πιάσαμε όλοι τα καραούλια και κοιτάμε από πού θα ξαγναντήσει ο εχθρός. Έχομε τρεις ώρες πλέον και πουθενά δε φάνηκαν. Ή έχει άλλην κατεύθυνση ή θα μείνει στους Ζαμπειούς που ακούσαμε και ένα όπλο. Μας πήρε το βράδυ και ο εχθρός δεν εμφανίστηκε, οπότε ετοιμάσαμε, φάγαμε και κοιμηθήκαμε.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
1. λάκκα: ίσιωμα.
[15.6.1948]
(από το βιβλίο: Μήτσος Ηλ. Καραντζάς, Το ημερολόγιο ενός Καπαπίτη από τον Εμφύλιο (όσο σώθηκε), Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, Μαρτυρίες ΙΙΙ, Βιβλιόραμα, 2004)