30.6.48, Τετάρτη. Από παντού έχομε ησυχία. Όλην την ημέρα τα κορίτσια τραγουδούν και χορεύουν, αφού είναι έτοιμοι να φύγουν όλοι αποστολή και μένομεν μόνο ο Γιώργος, ο Κομνάς, Πανώρια, Γιαννούλα, εγώ, ο Ηλίας, Βασίλης. Η αποστολή δεν φεύγει ακόμα, διότι περιμένουν και άλλα λίγα παιδιά ναρθούν από Αργοστίλια. Σε λίγο έφθασαν τέσσερα παιδιά. Έμειναν μαζί μου και οι υπόλοιποι χαιρέτησαν και έφυγαν για τον προορισμό των.
[30.6.1948]
(από το βιβλίο: Μήτσος Ηλ. Καραντζάς, Το ημερολόγιο ενός Καπαπίτη από τον Εμφύλιο (όσο σώθηκε), Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, Μαρτυρίες ΙΙΙ, Βιβλιόραμα, 2004)