Το πρωί ξημέρωσεν η 31.5.48. Την ημέρα αυτή ο εχθρός κινείται από τον Άγιον Ηλία και ήρθε στην Αγόριανη. Κατασκήνωσε στα Κάτω Αλώνια και Άνω. Τα μεταγωγικά τους τα άφησαν ελεύθερα μέσα στα σιτάρια. Φρίκη είναι να κάθεται κανείς να βλέπει τις μεγάλες αυτές λεηλασίες. Το απόγευμα πήραμε αποστολή, εγώ με τον Γιώργο και πήγαμε στην Βαμπακιά,¹ μήπως εύρομεν κάτι τρόφιμα, που μου είχεν υποδείξει ο Ερμής. Το βράδυ, μόλις σκοτάδιαζε, είμαστε εκεί, αλλά δεν ημπορούσαμεν να καταλάβομε πού ακριβώς είναι. Γι’ αυτό εξαναγκασθήκαμεν και κοιμηθήκαμε εκεί το βράδυ, στη ρίζα μιας μεγάλης κοτρώνας. Το πρωί ξεκινήσαμε πολύ θαμπά και παρακολουθήσαμε με μεγάλη προσοχή όλο το μέρος εκείνο, αλλά δεν ημπορέσαμεν να καταλάβομεν πού ακριβώς είναι χωμένα. Καίτοι έφεξεν αργότερα, αλλά τίποτα. Κοιτάξαμε σε πολλές μεριές, βγάζοντας λιθάρια. Δεν βρίσκαμε τίποτα. Τώρα είμαστε πολύ στενοχωρημένοι, διότι βρισκόμαστε ανάμεσα στα φυλάκια και δεν ημπορούμε να καθήσομεν άλλο, διότι άμα φέξει καλά θα μας ιδούν. Και γι’ αυτό εξαναγκαστήκαμε κι ανεβήκαμεν ανατολικά, στο χείλος του βράχου Βαμπακιά και καθήσαμεν εκεί, μέσα σε μια μικρή σπηλιούλα, που δεν φαίνεται από πουθενά. Καθήσαμε αρκετή ώρα, όπου μας εχαιρέτησεν ο ήλιος το στόμιον της σπηλιάς.
 
 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
 
1. Τεράστιο βραχώδες ύψωμα, αριστερά, στο έβγα της αγοριανίτικης χαράδρας.