5.8.48, Πέμπτη. Το πρωί ξυπνήσαμε. Ησυχία φαίνεται παντού. Γύρισα όλες τις κορυφές γύρα. Δεν είδα τίποτα. Στις δέκα και τέταρτο ακούγονται ριπές στον Παρνασσό. Τώρα ήρθεν και η γιάφκα που ήτανε χαμένοι από την ενέδρα Αργοστίλιας. Επίσης ο Αργύρης μας πληροφορεί ότι στην Πέτρα-Βαρκό δεν υπάρχει τίποτα. Τώρα εδώ μένει ο Λαδάς με τον Αχιλλέα. Λέμε παραμύθια και περνά η ώρα. Τη νύκτα ήρθεν και ο Οξυάς με τα άλλα παιδιά. Στην Λιλαία, είπαν, υπάρχει φασισμός. Φυλάκιο έχουν μια διμοιρία στα Μάρμαρα. Έτσι γύρισαν άπρα[κ]τοι.
[5.8.1948]
(από το βιβλίο: Μήτσος Ηλ. Καραντζάς, Το ημερολόγιο ενός Καπαπίτη από τον Εμφύλιο (όσο σώθηκε), Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, Μαρτυρίες ΙΙΙ, Βιβλιόραμα, 2004)