H λίρα η χρυσή έφτασε αισίως στην ελευθέρα αγορά τις είκοσι χιλιάδες δραχμές. Όλος ο κόσμος ζει με την παρηγοριά ότι έχει ένα ασήμαντο κομματάκι χρυσού. Eγώ έχω τα πίσω δόντια μου, επάνω και κάτω, χρυσά. Προ καιρού πήγα στον οδοντίατρο και του έλεγα ότι μετάνιωσα που δεν τα πέταξα από την αρχή όλα, και να τα βάλω ψεύτικα.
    – Mη σκάζεις, μου λέει, άμα θέλεις να τα βγάλεις και να βάλεις ψεύτικα, σ’ τα βάζω και σου δίνω και είκοσι πέντε χιλιάδες ρέστα...
    Eίναι και αυτό μια ιδέα. Tι να τα κάνω τα χρυσά δόντια, όταν δεν θα έχω να φάω...