Αντιλαμβάνομαι ξαφνικά ότι πέρασαν 10 χρόνια από τότε που έγραψα το πρώτο μέρος της ιστορίας της Γαλήνης.
    Το σπίτι έγινε αισίως 103 ετών από την ημέρα που τοποθετήθηκε ο θεμέλιος λίθος.
    Σεβαστή η ηλικία του· και δυστυχώς, φαίνεται αρκετά διότι τα έξοδα συντηρήσεως είναι πολλά και έξω από τις δυνατότητές μας. Περάσαμε και έναν Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο που δεν βοήθησε την κατάσταση, ούτε όσον αφορά την Γαλήνη, που έμεινε χωρίς φροντίδα πάνω από τέσσερα χρόνια και επιπλέον επιτάχθηκε για λίγο καιρό από τον αγγλικό στρατό, ούτε όσον αφορά τα οικονομικά μας.
    Πλην όμως, στολισμένη με την αιωνόβια μπουγκανβίλλια, αγναντεύει ήρεμα την θάλασσα, πάντα όμορφη και αγαπημένη από όλους μας.
 
Αυτό το δεύτερο μέρος της ιστορίας της Γαλήνης παρουσιάζει πολύ μικρότερο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους εκτός της οικογενείας. Το ξέρω, αλλά θέλω να κατονομάσω αυτούς που περνούν τα καλοκαίρια τους στην Γαλήνη, ιδίως η 6η και 7η γενεά;
    Μ’ αρέσει η ιδέα της συνοχής στο οικογενειακό μας σπίτι, χωρίς όμως να είμαι βέβαιη ότι θα υπάρξει.
 
 
Ο Πόρος έγινε αγνώριστος. Αυτό ήτο αναμενόμενο αλλά τον προτιμούσα όπως ήταν πριν. Καφενεία, ταβέρνες, εστιατόρια, ξενοδοχεία, νυκτερινά κέντρα. Σπίτια και βίλλες σχεδόν από τον Φάρο μέχρι το Μοναστήρι. Δρόμος από την Αθήνα. Ιπτάμενα πλοία 3-4 φορές την μέρα, τουρίστες, ταξί, κρουαζιερόπλοια. Τι δεν έχει!!
    Όμως, δυστυχώς, τι δεν έχει πια: ούτε μια βαρκούλα με πανί από τις τόσες που αρμένιζαν σαν άσπροι γλάροι στον όχι πάντοτε ήρεμο κόλπο, ούτε έναν βαρκάρη να σε πάει ήσυχα με τα κουπιά. Εξαφανίσθηκαν όλοι και αυτοί σαν μοντέρνοι δεινόσαυροι. Μηχανάκια, αυτοκίνητα, θόρυβος. Ακόμη και το Προγυμναστήριο σπάνια βγάζει τις μεγάλες λέμβους για τα γυμνάσια των ναυτών.
    Αναγκασθήκαμε να βάλωμε μία σιδερένια πόρτα κάτω στις σκάλες της εισόδου διότι ανεβοκατέβαιναν ελεύθερα διάφοροι περίεργοι περαστικοί. Αναγκασθήκαμε επίσης να λάβωμε μέτρα προστασίας (συναγερμό και άλλα) διότι δυο φορές μπήκαν στο σπίτι ανεπιθύμητοι που ευτυχώς δεν έκαναν σπουδαίες ζημιές ή κλεψιές.
    Ο Στέφανος ίδρυσε μία σχολή θαλάσσιου σκι, άριστα οργανωμένη, με αλεξίπτωτα, διάφορα θαλάσσια παιχνίδια, κλπ. Πέτυχε πολύ καλά, είναι τώρα 27 χρόνια που λειτουργεί. Οι ξένοι ενθουσιάζονται με τον ωραίο κόλπο του Πόρου, και μάλιστα κάτι Άγγλοι φίλοι του Στέφανου, που έρχονται τακτικότατα, εόρτασαν πρόπερσι τα 25 χρόνια της επιχειρήσεως και της γνωριμίας των, με «barbecue» και κρασί στην παραλία.
    Το 1987 το Υπουργείον Πολιτισμού χαρακτήρισε την Γαλήνη «διατηρητέο κτίριο» ως τυπικό δείγμα νεοκλασσικής οικίας, χωρίς αυτό να μας αποφέρει όφελος, εκτός ότι δεν επιτρέπεται σε απόσταση 500 μέτρων εκατέρωθεν του σπιτιού να κτισθεί οτιδήποτε χωρίς προηγουμένη άδεια της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.