Φοβούμενοι μη μας επιτεθούν πάλι ως χθες, πρωί πρωί επήγαμε στα κανόνια μας.
    Αρχίσαμεν να τους ρίχνομεν ανά 4-2-1 κατά διαστήματα κάνοντας συγχρόνως θερισμόν 1-2 στροφών δεξιά ή αριστερά. Kατά τις διακοπές έγραφα στην αγαπημένη μου γυναικούλα, η οποία και εορτάζει σήμερον. Tην ώρα που έγραψα αρχίνησαν οι Ιταλοί να μας βάλουν, ενώ δε στην αρχήν έβαλον 500 μ. εμπρός μας, κατόπιν ηύξησαν την απόστασιν με σκοπόν να βουλώσουν το κανόνι μου, δυστυχώς όμως δι’ αυτούς, η Παναγία τους στράβωσεν και πάλιν και έρριχναν τις οβίδες τους κοντά μας βέβαια (κάπου 100 μ. αριστερά μας) αλλά γύρω στην καλύβα που κοιμώμεθα την οποίαν και λίγο έλειψε να ηρεμήσουν, επίσης έπεσαν αρκετές οβίδες στο μονοπάτι που κυκλοφωρούμεν, ευτυχώς όμως χωρίς κανείς από εμάς να τραυματισθή. Όλα αυτά εσυνέβησαν από τις 8 το πρωί έως τας 1 το μεσημέρι. Tο βράδυ σκοπεύω να κοιμηθώ σε άλλην καλύβαν, διότι εκεί διατρέχομεν κίνδυνον. Tο απόγευμα δεν μας έρριξαν οι Ιταλοί, αλλά ούτε κι εμείς τους ρίξαμε. Tα βλήματα που έσκασαν στην καλύβα μας έκαναν μικροζημιές, μάλιστα δε κατέστρεψαν και ένα παγούρι. Επειδή διατρέχουμεν πραγματικόν κίνδυνον το βράδυ εγκαταλείψαμεν την καλύβαν και ευρήκαμε μια άλλη λίγο καλύτερη μικρότερη, αλλά γεμάτες από ψείρες, ψύλους και ποντικούς. Εφόρεσα σήμερα και το καινούργιο εσώβρακο που μου έστειλαν από το σπίτι.
    Ερίξαμεν σήμερα 40 οβίδες και ολόκληρος ο ουλαμός 60. Έλαβα την επιταγή του Αλέκου 500 δρχ (18-1-41) καθώς και του πατέρα μου 200 δρχ (9-1-1941).