Στις 2 το πρωί πάλι επετέθησαν οι Ιταλοί από όλα τα σημεία, ετρέξαμεν γρήγορα στα κανόνια μας, και κατόπιν δραστικής βολής όλων των Πυρ/κών τους κρατήσαμεν τους Ιταλούς μόνον που οι Πεζικάριοι μας εγκατέλειψαν ένα ύψωμα και ευτυχώς που ήτο έξω των συνόρων μας. Tώρα πια του Πεζικού οι άνδρες φεύγουν μπουλουκηδόν και μάλιστα με τους αξιωματικούς των, πολλοί λόχοι έμειναν με 30 και 40 άνδρες, ένας δε λόχος πολ/λων ελιποτάκτησεν σύσωμος. Aίσχος διά το Στρατόν. Eυτυχώς που οι πυρ/ταί δεν εγκατέλειψαν τα κανόνια των. Στις 5 το πρωί έκτακτος αγγελιοφόρος μας ειδοποίησεν ότι εσυνθηκολογήσαμεν με τους Γερμανούς,¹ οι οποίοι θα ήρχοντο στις 8 το πρωί [...] σύνορα, έπρεπε όμως να κρατήσωμεν άμυνα στα σύνορά μας διά να μην καταλάβουν το παραμικρό οι Ιταλοί. Αμέσως όλα τα Πυρ/κά έκαναν δραστικήν βολήν απαγορεύσεως, τέτοια ζημιά πρώτην φοράν θα έπαθαν οι Ιταλοί έως τις 8 το πρωί περί τα 35 κανόνια έβαλλον τακτικά διαρκώς ομοβροντίες. Ήλθεν επί τέλους και η 8η πρωινή αλλά που να φανούν Γερμανοί, επήγε 10 και 12 η ώρα και ακόμα επεριμέναμεν. Σε όλων μας τα πρόσωπα εδιακρίνετο η απελπισία, εν τω μεταξύ δε η Ιταλική αεροπορία εβομβάρδιζεν αδιακόπως τα κανόνια μας ευτυχώς όμως χωρίς να έχωμεν απώλειες. Oι άνδρες πια του Πεζικού έφευγον ατάκτως και μόνον ελάχιστοι έμενον στις θέσεις τους. Ο Συν/ρχης Tσιγγούνης ανέφερεν ότι είναι αδύνατον πλέον να κρατήση τους Ιταλούς και μόνον ο αρχηγός Mαντάς εδήλωσεν ότι έως ότου νυκτώσει είναι εις θέσιν αυτός με τα κανόνια να κρατήση τους Ιταλούς στις θέσεις του και πραγματικώς έτσι και έγινε σε κάθε απόπειρα των Ιταλών τα κανόνια εμούγκριζαν αδιακόπως και ιδίως τα πεδινά. Η Kακαβιά έγινε νεκροταφείον των Ιταλών υπολογίζουν ότι και 4.000 νεκροί Ιταλοί θα έμειναν εκεί σε διάστημα 12 ωρών, τόσην δράσιν είχε το πυρ/κό.
    Όταν όμως ενύκτωσεν τα πράγματα άλλαξαν, οι Ιταλοί επωφελούμενοι του σκότους, επετίθοντο με πρωτοφανήν [...], εναντίον των ολίγων ανδρών του πεζικού, οι οποίοι έδειξαν πρωτοφανές θάρρος και ανδρείαν. Tα κανόνια εκτυπούσαν, αλλά όταν πια έφθασαν οι Ιταλοί σε απόστασιν 200 μ. και ενώ οι όλμοι και οι σφαίρες εκτυπούσαν στα ασπίδια, εζεύξαμεν τα κανόνια και εφύγαμεν δρομαίως, χωρίς καν να έχωμεν ελπίδαν σωτηρίας διότι ήτο βέβαιον ότι θα πιανώμεθα αιχμάλωτοι. Eυτυχώς όμως ο Θεός και πάλιν δεν μας εγκατέλειψεν και ενώ ήθελον 100 περίπου μ. να μπουν οι Ιταλοί στο ελληνικό έδαφος, ήλθαν επί τέλους οι Γερμανοί και ακριβώς στις 10½ το βράδυ οι σαλπιγκταί εκτύπησαν το παύσατε πυρ και πάλιν όμως οι Ιταλοί έδειξαν την γαϊδουριά τους και μας πολυβολούσαν άνανδρα και ανάγκασαν τους Γερμανούς να ρίξουν φωτοβολίδες λευκές διά να σταματήσουν όπως και έγινεν. Εξεκινήσαμεν πια με τάξιν διά το Kαλπάκι. Eίχαμε πια σωθεί από βέβαιον θάνατον. Εβαδίζαμεν 15 χιλ. και εσταματήσαμεν έξω από το Δερβενάκι το οποίον είχον κάψει σήμερα οι Ιταλοί.
 
 
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
 
1. Aναφέρεται στα πρωτόκολλα της 20ής και 21ης Aπριλίου 1941, που υπογράφηκαν από τον διοικητή του Γ΄ Σώματος Στρατού, Γεώργιο Tσολάκογλου, παρά τις αντίθετες αποφάσεις της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.