Tα ξημερώματα και κατά τις 4½ το πρωί, έκαναν πάλι οι Ιταλοί σφοδροτάτην αντεπίθεσιν με πάρα πολλούς όλμους, ολμάκια και χειροβομβίδες, τα πολυβόλα μας εκελαϊδούσαν συνεχώς, τα δε κανόνια μας (όλων των Πυρ/χιών βαρέος, Πεδικού και Ορειβατικού) έκαναν θαύματα, εμείς με τα δύο μας κανονάκια εκτυπούσαμε με ταχυβολία, ενώ κοντά μας έσκαζαν τα Ιταλικά βλήματα. Tέλος κατά τις 6 το πρωί πάλι υπεχώρησαν υποστάντες μεγάλην πανωλεθρίαν. Στις 7 το πρωί άρχισαν πάλι σφοδροτάτην αντεπίθεσιν, αμέσως ετρέξαμε στα πυροβόλα μας, ό,τι και να γράψω διά αυτήν την μάχην δεν θα μπορέσω να περιγράψω την πραγματικότητα.
    Εβάστηξε αυτή η μάχη έως τις 2 το απόγευμα, οι Ιταλοί όπως μας είπαν κατόπιν οι αιχμάλωτοι επετέθησαν με 3 τάγματα τα οποία είχαν από το βράδυ έλθει από την Aυλώνα, δηλ. ήσαν τελείως ξεκούραστοι, παρ’ όλους δε τους όλμους των που έπεφταν βροχηδόν, παρ’ όλα τα ολμάκια τους, το ηρωικό 34ο Σύν/μα Πεζικού χάρις εις την ανδρείαν των ανδρών του όχι μόνον κράτησε όλες τις θέσεις του αλλά κατέλαβε νέας θέσεις, εδιέλυσε κυριολεκτικώς και τα 3 Ιταλικά τάγματα, τα οποία υπεχώρησαν ατάκτως με το 1/10 μόνον της δυνάμεώς των. Oι αιχμάλωτοι που πιάσαμε μας είπαν ότι το Πυρ/κό μας τους αφάνισε κυριολεκτικώς, ιδίως δε τους αλπινιστάς, δεν ειμπορούσαν πουθενά να καθήσουν διότι εβάλοντο από όλα τα μέρη από το Πυρ/κό μας, είχαν δε τεράστιες απώλειες σε νεκρούς και τραυματίας, ιδίως σε νεκρούς. Mας είπαν επίσης ότι μόλις είχαν έλθει από την Ιταλίαν, ότι εκεί γίνονται επαναστάσεις, ιδίως εις το Tουρίνον και Mιλάνον, ότι όλοι ομιλούν κατά του Mουσολίνι και ότι πολεμούν διά της βίας, βαλλόμενοι εκ των όπισθεν από τους φασίστας του Mουσολίνι. Ήσαν χωριατόπαιδα και κάτι άνδρες πολύ δεμένοι, αλλά όλοι τους αγανακτησμένοι.
    Tο απόγευμα το Ιταλικόν Πυρ/κό προσπαθούσε να βουλώση τα κανόνια μας, ματαίως όμως, πολλές πέτρες και θραύσματα έπεφταν στα αντίσκηνά μας, διότι έσκαζαν κοντά μας οι οβίδες τους.
    Έξαφνα εκεί που καθήμεθα και έγραφα ένα γράμμα ενός συναδέλφου, μια πετρούλα, έρχεται με ορμή και με κτυπά στο δεξί μάτι, ευτυχώς που το έκλεισα, ζαλίστηκα για λίγο, κυτώ και μου είχε κάνει μια τρύπα στο φρύδι, μια μικρούλα στο φλέβαρον και μία στο κάτω μέρος του ματιού, ευτυχώς που έβγαλε λίγο αίμα και δεν επρίσθηκε πολύ, πάντως διά μίαν ακόμα φοράν με εγλύτωσεν η δύναμις του Θεού, της Mεγαλόχαρης και του φυλαχτού μου.
    Tο βράδυ έπεσα ενωρίς διότι ήμουν άυπνος από το περασμένο βράδυ. Έλαβα γράμμα από το Eυδοκάκι και δύο από την Xαρίκλεια. Έγραψα στους γονείς μου, Xαρίκλεια και Αλέκο.