Eίχαμε καταυλισθή έξω από την Άρτα (18 χιλ.) υπέφερα πολύ από την υγρασία. Όταν το πρωί εσηκώθην τα πόδια μου δεν τα αισθανόμουν καθόλου, ήσαν κυριολεκτικώς σαν σανίδια. Ο ήλιος που εβγήκε μας συνέφερε. Σήμερα είχαμε και τον πρώτο συναγερμό, από εχθρικά αεροπλάνα. Η επιδρομή έγινε ως εξής:
    Kατά τας 2½ μ.μ. μόλις είχαμε φορτώσει τα πυροβόλα, όταν έξαφνα ακούσαμε να βομβαρδίζεται η Άρτα, αμέσως δε εμφανίσθησαν εις τον ορίζοντα 3 εχθρικά εις ύψος 3.000 περίπου μέτρων, με μεγάλην ετοιμότητα και ψυχραιμία κρυφθήκαμε εμείς και τα μουλάρια κάτω από δένδρα, διά να μη μας διακρίνουν, πράγμα το οποίον και έγινεν, τα εχθρικά αεροπλάνα επέρασαν από πάνω μας χωρίς να μας αντιληφθούν βαδίζοντας διά την Άρταν είχαμε άλλους δύο συναγερμούς χωρίς να μας επιτεθούν τα αεροπλάνα, εμάθαμε δε ότι στην Άρταν έρριξαν 8 βόμβες στα χωράφια όπου εφόνευσαν 1 γυναίκα και 1 άλογο. Πρέπει να σημειώσω διά τους πορτοκαλεώνες που συναντήσαμεν στον δρόμο της Άρτας, θα έκοψα και 50 πορτοκάλια πολύ καλά και γλυκόξινα, όπου και να κύτταζε κανείς πορτοκαλιές θα έβλεπε.
    Kατά τις 8 μ.μ. εφθάσαμε στον καταυλισμό 2 χιλ. έξω της Άρτης. Στο τελευταίο χιλ. εβουτήξαμε κυριολεκτικώς στη λάσπη, θεοσκότεινα περνούσαμε τα κτήνη από χαντάκια, ρυάκια, λάσπες, κ.λπ. 2 φορές έπεσα μέσα σε βούρκο, ευτυχώς χωρίς να κτυπήσω πολύ. Eίμεθα πολύ τυχεροί που αν και τα κτήνη (διανύσαμε 16 χιλ.) έπεφταν στο βούρκο, τα πυροβόλα και γενικά όλοι οι φόρτοι, δεν μας έπαθαν τίποτα, πραγματικώς σταθήκαμε τυχεροί.