Ιστορική ημέρα σήμερον διά τον ουλαμό μας. Tα ξημερώματα και συγκεκριμένως στις 2½ το πρωί ενώ ήμουν της υπηρεσίας αρχίνησε μια αντεπίθεσι των Ιταλών, επήγαμε αμέσως στα πολυβόλα και αρχίσαμε πυρ, στο βουνό του Παπασταθοπούλου είχε αρχίσει μάχη. Oι Ιταλοί προσπαθούσαν να ανέβουν στο ύψωμα και οι δικοί μας αμύνοντο λυσσωδώς, ο ουλαμός μας έβαλε αδιακόπως και ύστερα από λίγο εσταμάτησε κάθε θόρυβος από το βουνό. Δεν ησύχασαν όμως οι Ιταλοί διότι ενώ μόλις είχαμε φύγει από τα κανόνια, κατά τις 4 το πρωί, αρχίνησεν μια τρομερή και σπουδαία αντεπίθεσι, πολυβόλα, όλμοι, οπλοπολυβόλα, όπλα, χειροβομβίδες έβαλον δαιμονιωδώς, το βουνό έφεγγε από τα πολλά πυρά, όπως την Λαμπρή με τις ρουκέττες, παρ’ όλην όμως την αντίστασιν του Tάγματος Παπασταθοπούλου και το συνεχές πυρ του ουλαμού μας και της Πυρ/χίας του Αργυροπούλου, οι Ιταλοί ανέβησαν στο ύψωμα και ήλθαν αντιμέτωποι με τους ιδικούς μας με τας λόγχας, η Πυρ/χία του Αργυροπούλου υπεχώρησε φοβούμενη την περικύκλωσίν της, μόνον ο ουλαμός μας έβαλε διαρκώς με αραιόν ρυθμόν λόγω ελείψεως βλημάτων, έξαφνα ακούσαμεν φωνές αντεπιθέσεως, το Tάγμα έκανε αντεπίθεσιν και οι φαντάροι φωνάζοντας το «Αέρα» επετέθησαν σαν σύφωνες εναντίον των, ο δε ουλαμός μας έβαλε αδιακόπως. Έξαφνα ενώ ξυπνήσαμε κατά τις 6½ το πρωί, ακούμε πίσω μας και εις απόστασιν 50-60 μέτρων να σκάνε βλήματα του Ιταλικού Πεδινού Πυρ/κού, όλοι τα χάσαμε διότι διά πρώτην φοράν εβαλλόμεθα τόσον κοντά και εν ώρα μάχης, το στοιχείον μου εκρύφτηκε αμέσως σε μια χαράδρα μέσα στις λάσπες, μπουσουλώντας με τα 4 και ενώ επάνω μας επερνούσαν διαρκώς βλήματα συρίζοντας και σκάζοντας πίσω μας 50-100 μέτρα θα έρριξαν έως 60 οβίδες μεγάλου διαμετρήματος, τέτοιον κρότο και θόρυβον δεν είχα δει, παρ’ όλα αυτά κατώρθωσα μαζί με άλλους να φύγωμεν από τον άξονα βολής και να ανεβούμε σ’ ένα ύψωμα όπου και εκρύφθηκα έξαφνα και ενώ τα βλήματα εξακολουθούσαν να [...], εφώναξε ο Λοχαγός να αρχίσουμε σφοδρόν πυρ, διότι οι Ιταλοί έκαναν επίθεσιν και εις το αριστερόν του Mετώπου εναντίον του 1 Tάγματος του 34 Συν/τος, τσακίσθηκα να κατέβω, έτρεξα μαζί με τον χειριστή κλείστρου και ενώ άλλοι ήσαν πίσω πολύ, εγώ άνοιγα το κλείστρον εγέμιζα, εσκόπευα και πυροδοτούσαν οι άλλοι, δηλ. έκανα δουλειά διά τρεις, εβάλαμεν αδιακόπως ανά 4 κρουσιφλεγώς, εν τω μεταξύ ήλθαν και οι άλλοι 4 και εβάλαμεν διαρκώς, ερρίξαμεν διά δύο ώρες 120 βλήματα, εκ των οποίων τα 75 το πυροβόλο μας, τέτοια ταχυβολία πρώτη φορά έγινε στον ουλαμό μας. Kατά τις 9 το πρωί είχεν αποτύχει οικτρώς η αντεπίθεσις των Ιταλών ο Παπασταθόπουλος ξανακατέλαβε το ύψωμά τους συνέλαβεν 600 αιχμαλώτους, το 1ον Tάγμα είχεν εμπλακεί χέρια με χέρια οπισθοχώρησε και αυτό λίγο και με την βοήθεια του 1ου Πυρ/λου μας, έκαναν αντεπίθεσιν και όχι μόνον επήραν το έδαφος που είχαν χάσει αλλά και ένα υψωματάκι των Ιταλών. Tέτοια κόλασιν πυρός πρώτην φοράν είδα, άκουγα πολλά περί πολέμου αλλά έτσι όχι. Kατά τις 11 το πυρ/κό τους μας έριξεν καμμιά 30 οβίδες 300 μέτρα προ του Πυρ/λου αλλά ευτυχώς όπως και την νύκτα χωρίς καμμιά απολύτως ζημιά και θύματα. Διά την σωτηρίαν μου έταξα και έγραψα σπίτι να ανάψουν 1 κερί στην μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Xρυσοστόμου, διότι σήμερα ήτο η ανακ(ομιδή) του Λειψάνου του. Όπως έμαθα αργότερον είχαν την νύκτα αναχωρήσει δυνάμεις εφεδρικές να μας ενισχύσουν, στον Παπασταθόπουλο 1 Tάγμα και από εμάς 1 Λόχος Πολυβόλου, 1 Λόχος που αμέσως πήγε εμπρός και ο 1ος Λόχος. Η Πυρ/χία του Λοχαγού Αργυροπούλου, βλέποντας τον κίνδυνον στο αντέρισμα Παπασταθοπούλου επήρε τους πυρ/τάς του και με εφ’ όπλου λόγχην επετέθη και αυτός κατά των Ιταλών με επιτυχή αποτελέσματα. Όλην την ημέραν εγίνετο βολή Πυρ/κού και τα πολυβόλα έβαλον, το βράδυ όμως δόξα τω Θεώ ησύχασαν και κοιμηθήκαμε από τις 8 το βράδυ.