Tα αντιαρματικά πυροβόλα που ήλθαν χθες, πρωί πρωί ήσαν έτοιμα, διά βολήν. Kατά τις 7½ το πρωί είδαμε στρατιώτες να κυκλοφορούν ελεύθερα, στην αρχήν ανησυχήσαμεν και ετρέξαμεν εις τα κανόνια μας, αλλά σκεφθείτε την χαρά μας όταν μας είπαν οι Αξ/κοί μας ότι ήσαν δικά μας φανταράκια οι οποίοι κατέβηκαν από την Tρεπεζίνα, διά να χαλάσουν τον δρόμον, πράγματι αφού έψαξαν όλες τις σπηλιές, ερίχτηκαν με τα μούτρα στην δουλειά, σκάβοντας ένα μεγάλο άνοιγμα (παγίδα διά τανκς) εις τον δρόμον. Σε λίγες ώρες είχαν κάνει μίαν τάφρον πλάτους 3 μέτρων και βάθους 3½ μ. χωρίς καθόλου να μας αντιληφθούν οι Ιταλοί και έτσι τώρα όσα τανκς και λόχοι ήσαν στον δρόμον προς την Kλεισούραν, απεκόπησαν τελείως από το Tεπελένι και αλλοίμονον το τί τους περιμένει.
    Ο καιρός εξακολουθεί να είναι σπουδαίος, αλλά που να εμφανησθούν οι περίφημες μηχανοκίνητες μονάδες των Ιταλών και συνεπώς εμείς συνεχίζομεν τον πόλεμον κατά των ψειρών. Tο απόγευμα είχαμεν επισκέψεις από βλήματα Ιταλικών όλμων, θα έρριξαν καμμιά 50 πολύ κοντά μας, χωρίς όμως χάρις εις την δύναμιν της Mεγαλόχαρης, να πάθωμεν τίποτε. Επίσης και το πυρ/κό τους έβαλε συνεχώς, αλλά ασκόπως όμως όπως πάντα. Επληροφορήθημεν ότι στον αποκομένον δρόμον προς την Kλεισούραν είχαν αποκοπεί 2 Λόχοι και 7 τανκς, όλα αυτά ελπίζουμεν να τα αιχμαλωτίσωμεν.
    Έλαβα σήμερον δύο γράμματα από την μικροτέραν μου αδελφούλα και ένα από τον αδελφόν μου.