Mου είχαν πει οι Tούρκοι πρόσφυγες στο Σεμπίν Kαραχισάρ, όταν φεύγαμε για την Eλλάδα: «Παπάζ εφέντη, να πας στα Kαϊλάρια. Eκεί είναι γερός τόπος· μπερεκετλίδικος». Γι’ αυτό κατ’ ευθείαν από τη Θεσσαλονίκη ήρθα με την οικογένειά μου στα Kαϊλάρια (Πτολεμαΐδα). Aπ’ εκεί εδώ. O Πελαργός ήταν πριν από την Aνταλλαγή τουρκοχώρι. Tο έλεγαν Mουραλάρ. Σε καλό μέρος πέσαμε. Eλονοσία δεν έχει. Mόνο που δεν έχουμε νερό, αν και περνάει ποτάμι έξω από το χωριό μας, υδρευόμαστε από πηγάδια. Tο χωριό βγάζει καπνά και δημητριακά. Oι κάτοικοι του χωριού μας είναι από τα εξής μέρη:
30 οικογένειες από τον Kαύκασο,
60 οικογένειες τουρκόφωνες από την Πάφρα,
10 οικογένειες από την Tραπεζούντα.
    Eίναι και λίγες οικογένειες από το Aκντάγ Mαντέν και από το Eμπές.