Το απόγευμα έγινε το εξής περιστατικό: ήλθε ένας χωρικός και ζητούσε τον αρχηγό. Τον πήγαμε στο γραφείο του σχολείου που ήταν ο Άρης. Μπήκε μέσα και του είπε: «Καπετάνιε, ο Μασαβέτας μου έκλεψε μια γίδα. Τον πιάσαμε με τον πρόεδρο που τη μαγείρευε». Αμέσως ο Άρης φωνάζει τον Θάνο και του λέει: «Πήγαινε στη Μουσουνίτσα και φέρε εδώ τον πρόεδρο, τούτον εδώ κι’ αυτόν που έκλεψε τη γίδα». Την άλλη μέρα το πρωί φύγαμε για την Καστριώτισσα όπου φτάσαμε κατά τις 8. Μόλις σχόλασε η εκκλησία ήλθε και ο Θάνος με τους χωρικούς από τη Μουσουνίτσα. Εκεί έξω από την εκκλησία, παρουσία των χωρικών, φωνάζει ο Άρης τον πρόεδρο και του λέει: «Τι έγινε στο χωριό σου, πρόεδρε, μου παραπονέθηκε ο συναγωνιστής από εδώ (δείχνοντας τον καταγγέλλοντα) ότι του κλέψανε μια γίδα και υποψιάζεται τον Μασαβέτα». Πράγματι, πήγαμε στο μαντρί και βρήκαμε να βράζει κρέας και στην έρευνα που κάναμε βρήκαμε το τομάρι της γίδας με το σημάδι. Ο Άρης φωνάζει τον κατηγορούμενο και του λέει: «Τι δουλειά κάνεις;», «Τσοπάνης, καπετάνιε», του απάντησε. «Έχεις πολλά, καμιά εξηνταριά, δεν σου φτάνανε τα δικά σου να φας κι έκλεψες τη γίδα του συναγωνιστή από δω;» Δεν είπε τίποτα ο κατηγορούμενος. «Όταν πέρασαν οι αντάρτες απ’ το χωριό σας, δεν σας μίλησαν και είπαν ότι η ζωοκλοπή και η προδοσία τιμωρούνται με θάνατο;» «Δεν ήμουν στην ομιλία». «Δεν έμαθες από άλλους; Τι λέει, πρόεδρε; Είναι δυνατόν να μην έμαθε τι είπαμε;» Πρόεδρος: «Μα αυτά τα κουβεντιάζουμε δυο μήνες τώρα, πρέπει να το άκουσε». Και αμέσως λέει: «Φύγετε εσείς από εκεί» και αυτός που ήταν εμπρός στο ντουβάρι της Εκκλησίας βγάζει το πιστόλι του, του ρίχνει μια σφαίρα, πέφτει κάτω και κατόπιν του ρίχνει στο αυτί ακόμη μία, τη χαριστική βολή.
    Πριν έναν περίπου μήνα σκότωσε για κλοπή έναν στη Θεσσαλία και σε ένα χωριό της Ευρυτανίας. Σκότωσε έναν αντάρτη δικό του, διότι έκλεψε μια κότα. Έγινε στρατοδικείο και εκτελέστηκε (δεν ήμουν εκεί για να κάνω την περιγραφή, διότι εν τω μεταξύ είχα τραυματιστεί). Αυτό ήταν. Κανένας ξανά δεν έκλεψε στη Ρούμελη σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής.