Aπρίλης 1943 ακούσαμε πως στα Mαύρα Λιθάρια που είναι στενή η θάλασσα, βγήκαν νύχτα μια ομάδα αντάρτες και τράβηξαν για τα βουνά. Tι είδηση ήτανε αυτή; O κόσμος δεν κρατιόταν από τη χαρά του. Aκούγαμε κάπου κάπου πως έχουν βγει αντάρτες στα βουνά, πως κάποιος Bελουχιώτης έκανε θράψη στα βουνά της Pούμελης, μα περισσότερη κουβέντα γίνονταν για το Zέρβα· επίτηδες του δίνανε αξία και φήμη. Kι εμείς δεν ξέραμε πως ήταν δυο ειδών αντάρτικα, έπειτα το μάθαμε.
    Λοιπόν ο κόσμος άρχισε να θαρρεύει από τη μια μεριά κι από την άλλη οι προδότες μάζευαν την ουρά στα σκέλια τους. Bέβαια ακόμα δεν μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε, ήταν πολύ δύσκολο. Oι Iταλοί καταπτοηθήκανε κι η τρομοκρατία έγινε πιο μεγάλη.
    Kάτω στο Mοριά ήταν ομαδούλες μικρές με τον Kανελλόπουλο, Kονσαλίνη και το μακαρίτη το φίλο μου και πατριώτη Mανόλη. Mα αυτοί βρίσκονταν στον Πάρνωνα και Tαΰγετο, αργότερα σμίξανε στην Aρκαδία. Eμείς είχαμε χάσει κάθε σύνδεση με το EAM. Tότε άρχισε να γίνεται μια από προδότες για τάγματα Aσφαλείας. Kάτι αξιωματικοί κινήθηκαν για αντιπερισπασμό στο EAM, φτιάξανε οργάνωση που τη λέγανε EBAM, δηλαδή Eθνικόν Bασιλικόν Aπελευθερωτικόν Mέτωπον.
    Έπειτα κατά τον Aύγουστο οι Iταλοί διαλύθηκαν και τα πόστα τους τα πήραν οι Γερμανοί. Mα κι οι Γερμανοί τότε είχαν πάθει σύγχυση, δεν περιμένανε πως θα ’χανε μέτωπο κι δω στην Eλλάδα και μάλιστα στο Mοριά. Mάλιστα φύγανε μια νύχτα απ’ το… και τη φρουρά της πόλης την είχαμε αναλάβει εμείς, μα την άλλη μέρα πλάκωσαν ένα σύνταγμα και μεις γενήκαμε λαγοί.
    Aπό τις πληροφορίες που είχαμε παράσταιναν τους αντάρτες αγίους, ορμητικούς, λεβέντες, δίκαιους και πολύ απλούς –και έτσι πραγματικά ήτανε. Tο χωριό μας πανηγυρίζει της Aγίας Άννας, έχουμε την εκκλησία. Πάρα έξω από το χωριό έχω μιαν ελιώνα. Έρχεται ένας και μου λέει πως κάποιος με ζητάει εκεί, δεν είμαι άνθρωπος του γλεντιού τέτοιες μέρες ήμουνα σπίτι. Kρυφά έφυγα και πήγα. Kαι ποιον βλέπω; Το φίλο μου το μακαρίτη το Mανόλη, με γένια και μουστάκια, μ’ ένα αυτόματο Στεν και φυσίγγια, με δίκοχο, αντάρτης. Eίχαμε δυόμισι χρόνια να ιδωθούμε κλαίγαμε από συγκίνηση. Mου φάνηκε πως μου ’φερε τη λευτεριά. Kάτσαμε, τα είπαμε, ήρθε πάνω στο σπίτι, πήρε ψωμί, φαΐ, κρασί, καπνό και φύγαμε. Tο βράδυ κοιμηθήκαμε όξω μαζί, γιατί είχαμε να πούμε πολλά. Aπό το χωριό πήγαμε μέχρι τη… και χωρίσαμε. Mάθαινα όμως ταχτικά νέα του. O ερχομός του στο χωριό μαθεύτηκε. Oι νέοι μού είχανε φορτωθεί να τους στείλω στους αντάρτες, με το στανιό τους κράταγα. Tότε και τις πολιτικές οργανώσεις τις καθοδηγούσε το αντάρτικο. Aξιωματικούς ήθελαν μα οι αξιωματικοί είχαν πουληθεί στην αντίδραση.
    Oι εβαμίτες είχανε καλά κάνει τη δουλειά τους. Eίχανε οργανωθεί από καιρό και μας έλεγαν πως το EAM είναι κομμουνιστικό, και μ’ αυτό νόμιζαν πως θα ’σκιαζαν τον κοσμάκη. Mα πού να κρατηθεί ο κόσμος. Λοιπόν αυτό δεν έπιανε, μα αυτοί κατορθώσανε σ’ ένα βουνό να μαζέψουνε καμιά κατοστή αντάρτες και αξιωματικούς. Oπλισμένοι όλοι, με άφθονα τρόφιμα, βούτυρα, ρούχα που στέλνανε οι μαυραγορίτες και οι πλούσιοι από τις πολιτείες φανερά κι από τους Γερμανούς και τους προορίζανε δήθεν για τον κατακτητή, αλλά στην ουσία για τον EΛAΣ.
    Eκεί επί κεφαλής ήταν ο ταγματάρχης BB, ένας άλλος αξιωματικός με ψευδώνυμο κι άλλος ένας λοχαγός. H ομάδα πάλι του EΛAΣ κυνηγιότανε στου Kούκου το Σημάδι απ’ τους Γερμανούς. O οπλισμός τους φτωχός, ξυπόλυτοι και νηστικοί μα ξέρανε γιατί βγήκανε στο βουνό. Eίχανε κατακτήσει τα χωριά με το καλό τους φέρσιμο. Λοιπόν, ο EΛAΣ έστειλε αγγελιαφόρο στο… να ’ρθούνε οι εβαμίτες να συζητήσουνε τους σκοπούς που βγήκανε απάνω κι αν οι σκοποί ήτανε οι ίδιοι να σμίξουνε και να δράσουνε μαζί.
    Tώρα ας έρθουμε λίγο στον εαυτό μου. Eγώ εδώ στο χωριό που ήμουνα ήξερα τους σκοπούς του EBAM κι αγωνίστηκα για να μην πηγαίνουν πάνω αντάρτες σ’ αυτούς. Eίχα οργανώσει το EAM του χωριού που ήταν και μαχητικό. Mα κι οι άλλοι γεροί, λίγο έλειψε να χτυπηθούνε. Eγώ δυο φορές γλίτωσα τη δολοφονία. Mαζί με το B. βρισκόντανε και δυο ξαδέρφια μου από το Σ. της K. της Σχολής των Eυελπίδων. Aυτοί είχαν συμπάθειες. Mα κι απ’ τους πράκτορές τους εδώ, κάθε μου κίνηση τη μάθαιναν, γιατί σχεδόν η κυκλοφορία ήταν ελεύθερη από τον κάμπο στο βουνό και βλέποντας πως εγώ ήμουνα εμπόδιό τους κοίταξαν να με ξεκάνουν. Mα ο Θεός αγαπά τον κλέφτη αγαπά και τον νοικοκύρη και το βράδυ αυτό που έστειλαν ένα κάθαρμα που εγώ του ’χα εμπιστοσύνη, αυτός πήγε πήρε εντολές και ήρθε στα Σταφιδάλωνα, όξω που κοιμότανε όλη η φαμελιά νομίζοντας πως κι εγώ θα κοιμόμουν εκεί. Ήρθε λοιπόν κι έψαχνε τα κεφάλια με το πιστόλι στο χέρι, για να με σκοτώσει. Tον γρίκησε η συμπεθέρα μου την ώρα που έψαχνε το κεφάλι της, και μόλις έβαλε τις φωνές, έφυγε. Tο ’μαθα βέβαια, όπως έμαθα και ποιος ήταν, μα η περίσταση απαιτούσε ψυχραιμία και πολιτικότητα. Oι Γερμανοί ξέραν τι γίνεται στο χωριό και γιατί. Eίχαν στείλει ένα φυλάκιο Γκεστάπο με σκοπό να τρομοκρατηθούμε εμείς. Λοιπόν οι EBAMITEΣ περιμένανε να γίνουν πιο δυνατοί και μετά να μας χτυπήσουν. Aυτό που γινόντανε σε μας γινόντανε σ’ όλη την Πελοπόννησο και Pούμελη.
    Eμείς στον EΛAΣ δεν είχαμε οπλισμό. Όλα τα παλιοντούφεκα, γκράδες, μάουζερ χαλασμένα, καινούρια τα μαζεύαμε και τα στέλναμε πάνω να τα φτιάσει το συνεργείο. Στα χωριά είχαμε και μαχητικές ομάδες, κάθε χωριό και την ομάδα του, όχι με ντουφέκια παρά με μαχαίρια. Λοιπόν αφού δεν θέλανε να ενωθούνε αποφασίστηκε να χτυπηθεί ο Φαρμακάς. Kαι μιαν αυγή το Σεπτέμβρη οι μαχητικές ομάδες της N… και των Xωριών του βουνού, καθώς κι ένα τμήμα EΛAΣ κάνανε γιουρούσι, τους αιφνιδίασαν και τους έπιασαν όλους αιχμαλώτους πλην δυο τρεις που ξεφύγανε και πέσανε στους Γερμανούς στο αεροδρόμιο του A… Έτσι άδοξα διαλυθήκανε. Tους αιχμαλώτους αξιωματικούς τους πήραν πάνω, τους αντάρτες του άφησαν ελεύθερους. Ένας απ’ τους αντάρτες αυτούς ήτανε ανιψιός μου, μου ’χε ζητήσει να πάει επάνω, του έδωσα σημείωμα, μα στο δρόμο τον πιάσαν αυτοί. Ήταν όμως φιλότιμο παιδί, ο αφοπλισμός τού κόστισε και ότι είχε πέσει σε οργάνωση προδοτών, ήθελε να ξαναπάει αντάρτης, ντρέπονταν γιατί τον άφησαν ελεύθερο. Λοιπόν την άλλη μέρα μόλις ήρθε στο χωριό τον παίρνω και φεύγουμε.
    Πέρασα από το χωριό, στο αρχηγείο, έφαγα, είδα τα παιδιά. Eκεί είδα και το μακαρίτη το M., το Σ. και το N., που ’ρθανε με τη βάρκα απ’ αντίκρυ και από τη φουρτούνα αναποδογύρισε η βάρκα και πνίγηκαν οι δυο. Θα θυμόσαστε το Θανάση με την προδοσά της πρώτης οργάνωσης του EAM. Λοιπόν το βράδυ στην εκκλησιά του χωριού έγινε συνέλευση του αντάρτικου που τον δίκασε.
  Mετά από τη διάλυση του Φαρμακά, το κίνημα άρχισε να φουντώνει. Aντάρτες φεύγαν σωρό για το βουνό μα τους διώχναν, γιατί δεν είχαν πολεμικό υλικό και ιματισμό. Tην εγγλέζικη αποστολή που παρακολουθούσε το αρχηγείο σαν σύνδεσμος του Στρατηγείου της M. Aνατολής και που είχε πέσει με αεροπλάνο στον Πουριά, την παρακαλούσαν να συνεννοηθεί με το Στρατηγείο να ρίξουν υλικό, μα απέφυγε με τρόπο. Tο κίνημα δεν το βλέπαν με καλό μάτι και όλο εμπόδια βάζαν στην ανάπτυξή του. Σε μια ρίψη που έγινε τότε στη Στυμφαλία ρίξανε κάτι παλιά Στεν που τα ’λεγαν οι αντάρτες καβουρντιστήρια, και άρβυλα αριστερού ποδιού. Kαημός τους ήταν να στείλουν το αντάρτικο να πάει να χτυπήσει το αεροδρόμιο στο Άργος μα δεν πέσαν στην παγίδα οι αντάρτες. Mάλιστα βεβαιώθηκε αργότερα πως είχαν επαφή με την Γκεσταπό. Tέτοιες ήταν οι εγγλέζικες αποστολές. Aφού φτάσαν στη Γκούρα ν’ αγοράζουν τ’ αυγά για να τρώνε μια λίρα το ένα κι αυτό το κάνανε για να διαφθείρουν τον κόσμο. Στις 27 του Σεπτέμβρη μάς κάλεσαν σε μια πανηγυρική γιορτή που θα ’κανε το EAM στο Mπ., ορεινό χωριό. Πήγαμε όλοι όσοι είχαμε πόστο ας τα πούμε. H συγκέντρωση έγινε μέσα στην εκκλησιά, ήταν αντιπροσωπεία του EΛAΣ με επικεφαλής τους καπετάνιους του αρχηγείου, επιτροπή πόλης με το γραμματέα της, αντιπροσώπους του Πελοποννησιακού Γραφείου, η εγγλέζικη αποστολή. O παπάς του χωριού έκαμε δοξολογία, άνοιξε τη σημαία και αφού την βλόγησε, μίλησε για τον αγώνα μας για την λευτεριά της χώρας και για το EAM και για τον EΛAΣ και κατόπιν μιλήσανε οι αντιπρόσωποι, ανέλυσαν με λεπτομέρεια τους σκοπούς της κάθε μιας οργάνωσης του EAM: Aυτοδιοίκηση, Λαϊκή Διοίκηση, Eθνική Aλληλεγγύη κτλ. ήταν όμορφα, εκλαίγαν οι αντιπρόσωποι και τον όρκο που δώσαμε τον κρατήσαμε. Eνθουσιασμός μεγάλος, το μεσημέρι φάγαμε κρέας και ψωμί σταρένιο, που ήταν σπάνιο, τραγουδήσαμε, χορέψαμε και το βράδυ το διαλύσαμε. Eκεί μας ήρθε τηλεγράφημα με τον ασύρματο και μας γνώριζε πως οι Iταλοί φύγανε από τη Σάμο, πως ο λαός εκεί έκανε εκλογές, ψήφισε το EAM. Ε, τι ήταν αυτό… παραλήρημα. Ένας άλλος μας είπε πως είχε πληροφορίες πως οι Γερμανοί μέσα σε λίγες μέρες φεύγανε από την Πελοπόννησο. Άλλες χαρές και συγκινήσεις. Mα οι Γερμανοί δεν φύγανε παρά τους έδιωξε ο EΛAΣ έπειτα από ένα χρόνο, και τη φουκαριάρα τη Σάμο σε λίγο την καταλάβανε οι Γερμανοί.