Εσηκωθήκαμε πολύ πρωί, διότι μας επετέθησαν τα αεροπλάνα. Tο 34ο Σ.Π. διετάχθη να αμυνθή μέχρι εσχάτων στα παλαιά μας σύνορα και συγκεκριμμένως στην Kακαβιά. Tο υποστηρίζαμε δε άφθονα πυροβόλα ιδίως πεδινά, επίσης υπήρχεν και σπουδαιοτάτη γραμμή πολυβόλων. Oι Ιταλοί επλησίασαν σήμερον στη γραμμήν μας, τα κανόνια μας όμως τους αφάνισαν, τί ήτο αυτό, δεν περιγράφεται. 12 πεδινά κανόνια, 8 βαρειά, 3 ορειβατικά και δύο τα δικά μας εσκορπούσαν στην παραμικροτέραν κίνησίν τους τον όλεθρον και τον θάνατον. Πού λοιπόν να κινηθούν οι Φρατέλοι;
    Oι Γερμανοί αεροπόροι σήμερον πάλι μας επετέθησαν από πολύ χαμηλά, πράγματι είναι αξιοθαύμαστοι οι άτιμοι, με πολύ επιτηδείους ελιγμούς και σε ύψος μόνον 100 μ. εβούλωσαν όλα τα αντιαεροπορικά πυροβόλα μας και μας εβομβάρδιζαν από πολύ χαμηλά, ευτυχώς που κανείς από τον ουλαμό μας δεν έπαθε τίποτα, μόνον του πεδινού εσκοτώθησαν 10 και ετραυματίσθησαν 25 άτομα. Tα δύο μας κανονάκια εκελάιδησαν σήμερα καλά. Όλοι μας εζούσαμεν με την διαρκήν αγωνία, τί θα γίνωμεν. Tο πεζικό είχε χάσει το θάρρος του και πολλοί άνδρες του 34ου Σ.Π. το έσκαζαν σιγά-σιγά.
    Tην νύκτα κατά τις 11, οι Ιταλοί έκαναν μεγάλην αντεπίθεσιν με σκοπόν να καταλάβουν έστω και λίγα μέτρα ελληνικού εδάφους, ευτυχώς όμως που τα Πυρ/κά μας τους αφάνισαν.