Όλα τα τμήματα είχον πια αναχωρήσει τη νύκτα, καθώς και όλο το υλικό του Στρατού μας. Πεδινές Ορειβατικές και βαριές Πυρ/χίες είχον λάβει πίσω κατάλληλους θέσεις διά να ενισχύσουν την υποχώρησιν.
    Tο Mηχανικό μας όλα τα γεφύρια τα είχεν υπονομεύσει με δυναμίτες καθώς και σε διάφορα σημεία του δρόμου, διά να εμποδίσουν τα τανκς. Όλο το πρωί εζούσαμε σε διαρκήν αγωνία, με το [...] θα φύγουμε και εμείς, όλοι μας είμεθα απογοητευμένοι, διότι εγνωρίζαμεν ότι κάθε αντίστασις ήτο ματαία. Tέλος κατά τις 1½ το απόγευμα μας διέταξαν να οπισθοχωρήσωμεν και εμείς. Εβαδίζαμεν συνεχώς αφίνοντας πίσω μας το Αργυρόκαστρον και τόσα ωραία χωριά, διά τα οποία τόσον ελληνικόν αίμα είχε χυθεί. Tα πυροβόλα τα επηγαίναμε εζευγμένα. Υπέφερα πολύ σε αυτήν την πορείαν, είχα τρομερά συγκαεί, μέχρι αίματος, το δεξί μου γόνατο ήτο πιασμένο από ρευματισμούς, κάτω δε οι πατούσες με επιρούνιαζαν. Tέλος κατά τις 11½ το βράδυ εφθάσαμε στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Aυτή ήτο όλη η εκστρατεία μας, εδάφη τα οποία εκαταλάβαμεν σε 6 μήνες χύνοντας τόσον αθώον αίμα, τα εγκαταλείψαμε σε διάστημα δύο ημερών.