Εσυνεχίσαμεν την πορείαν μας μέσα στις λάσπες και τα νερά, ευτυχώς όμως το κτήνος με την κοιτίδα, επήγαινε πολύ καλά. Eίχα βουτήξει έως το γόνατο στις λάσπες, τα ρούχα μου δε ήσαν μούσκεμα από την βροχήν και με εβάρεναν αρκετά. Kατά τις 5 το πρωί εβγήκαμε στον δημόσιον δρόμον ο οποίος ήτο γεμάτος από τον υποχωρούντα Στρατόν μας. Tέλος κατά τις 7½ το πρωί εφθάσαμε προ του Αργυροκάστρου, εκφορτώσαμε και επήγαμε σε κάτι κτιζόμενα σπίτια και εμείναμε, ήμουν τελείως κατάκοπος, είχα πιασθεί και μόλις κατώρθωνα μετά κόπου να σύρω τα πόδια μου. Έξω πάλι αρχίνησε να βρέχη, ευτυχώς όμως που είχαμε καλό σπίτι και δεν έσταζε.
    Eυρήκαμε πολλά ξύλα και ανάψαμε σπουδαία φωτιά, εστεγνώξαμε καλά, ξελασπωθήκαμε και αφού φάγαμε λίγο εκοιμηθήκαμε το απόγευμα 3-4 ώρες, διότι ήμεθα κατάκοποι. Εν τω μεταξύ όλα τα τμήματά μας είχον φύγει μόνον εμείς και λίγες δυνάμεις είχαμε ως φαίνεται την τύχην να αμυνθούμε. Tο βράδυ εκοιμήθηκα ενωρίς.