Ο Νικολάκης Κοντογιάννης υιός του Κωνσταντίνου και αδελφός του πάππου μου Σπύρου ηκολούθησε τον τελευταίον καθ’ απάσας σχεδόν τας κινήσεις του, καίτοι νεώτατος και αυτός κατά την έναρξιν του ιερού ημών αγώνος. Εν Μεσολογγίω επληγώθη και αυτός, ως ο αδελφός του, αλλ’ επέζησε πάσχων εκ των συνεπειών της πληγής του. Εκεί, εν Μεσολογγίω δηλονότι, ανήγειρε μετά των υπ’ αυτόν προμαχώνα ονομασθέντα Τερίμπιλε (τρομερόν), πλησίον του προμαχώνος Φραγκλίνου, θεωρηθέντα απολύτως αναγκαίον κατά την γνώμην των λοιπών αρχηγών. Εις την Συλλογήν της Εθνικής ημών Βιβλιοθήκης υπάρχουσιν οι λογαριασμοί των ποσών, άτινα εστοίχισαν εις αυτόν οι οπαδοί του στρατιώται κατά την εν έτει 1825 εν Μεσολογγίω άμυνάν του.
    Ο Νικολάκης Κοντογιάννης μετέσχε, μετά την εκ Μεσολογγίου έξοδόν του, περί ης εμνήσθημεν, της εκστρατείας του Καραϊσκάκη δι’ Αθήνας. Τοποθετηθείς κατ’ αρχάς εις Δίστομον μετέσχεν είτα των μαχών του Κερατσινίου μετά 200 στρατιωτών, ους είχε τότε υπό τας διαταγάς του. Απέθανεν εν έτει 1866 εις το χωρίον Αγά του Δήμου Σπερχειάδος με τον βαθμόν του Συνταγματάρχου. Καίτοι αι υπηρεσίαι του ενεδείκνυον αυτόν διά τον βαθμόν του στρατηγού, δεν έλαβε τον βαθμόν τούτον ως αντιοθωνιστής. Η αντίληψις ήτις υφίσταται έτι και σήμερον δυστυχώς περί των Κρατικών υπηρεσιών συγχεομένων μετά των ατομικών τοιούτων υφίστατο και τότε, μάλλον δεδικαιολογημένη ή νυν.