Κάθε Σάββατο το απόγεμα πριν από τον εσπερινό, περνούσεν από το μαχαλά ένας Τούρκος ζητιάνος τυφλός. Ήτανε ψηλός άντρας κατακάθαρος με γένεια, ηφόραγε φαρδειά σαλβάρια και άσπρο σαρίκι στο φέσι του. Είχε μια μορφή ιερατική. Κρατούσε το ψηλό ραβδί του και το κούναγε ψηλαφητά στο έδαφος. Ήψελνε μελωδικά στίχους από το Κοράνι που λέγανε ευλογίες για τους ελεήμονες. Είχε στην πλάτη του ένα μεγάλο σακκούλι που του το γεμίζανε οι γυναίκες από κομμάτια ψωμί και του δίνανε και χρήματα. Τον περιμένανε να περάση κι είχανε έτοιμη την προσφορά τους η κάθε μια. Κάθε φορά που του δίνανε κάτι ευχαριστούσεν αυτός ψέλνοντας με καθαρή αραβική λαλιά, άλλα πάλι κατάλληλα εδάφια από το Κοράνι.